merhabalar, şimdiden herkese cevapları için teşekkür ederim. Konu basit ama yaşanmışlıklar farklı. Yaş 34, evliyim, eşim çocuk konusunda çok istekli Kardeşimi bir sene önce kaybettim. Gelen giden herkes, aileme çocuğun iyi geleceğini söylüyor. Hayat ne kadar benim olsa da, sevdiklerimiz kararlarımızı çok etkiliyor. Ben çocukları severim ama bir o kadar da depresif bir insanım. Oldum olası öyleydim. Hayata bakışım karanlık. Bu yüzden de çok kararsızım. Uyku, yemek vs gibi şeylerin beni etkileyeceğini düşünmüyorum. Sadece işte hayat umut yok ve sanki artık karar vermeliymişim gibi. Yani çocuk yapmazsam bu evliliği de devam ettirmem, eşimin de yoluna devam etmesini sağlarım.. Çocuk sahibi olmayı çok istiyor,biliyorum. Böyle hissedip, hayatında değişiklik olanlar oldu mu? benzer hikayeleri olanlar, düşüncesi olanlardan sadece fikir almak için yazdım. Çocuk bizi nasıl dönüştürür?