plasenta previa

Doğum Boyu: 50cm
Doğum Kilosu: 3500gr
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Sisli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi
Açıkçası plasenta previa olduğumu ogrendigimde interneti talan etmeme rağmen doğum sırasında ve sonrasında neler yaşadığını anlatan bir anne bulamadığından yazmaya karar verdim. 3 aylık hamileyken previa olduğumu öğrendim. Hep dikkatli olmak zorundaydım. Az hareket ve bol dinlenme şartı vardı.zaman zaman çok hafif kanamalarim oldu.3.aydan sonra neredeyse doğuma kadar günde 2 kere progestan içtim.(bol uyku ve uyuşukluk yapan bir ilaçtır kendisi) 8.aya kadar bir ümit plasenta biraz yükselir diye bekledik ama nafile. O zaman doktorum bana doğumu tam teşekküllü bir devlet hastanesinde yapmami tavsiye etti. Çünkü "doğum sırasında kanama olabilir,balon takmak gerekebilir" dedi. Bütçemin yettigi özel hastanelerde ise gerekli malzeme ve tecrubeyi bulmanın zor olacağını söyledi. Onu dinledim. Sisli Etfal'e gittim. Doktorlar durumun ciddiyetini yeniden anlatarak 38.hafta da hemen sezeryani yapmaya karar verdiler. O gün çok korkuyorum. Bebeğimi görebilecek miyim diye büyük bir korkuyla sedyeye uzandim. Ben orda dualar okuyarak yatarken saçımi ve yuzumu oksayarak sıcacık sesiyle korkmami söylerek, "uyanınca gorusuruz" diyerek ignemi yapan melek yuzlu anestezi doktoru benim rahatlatmami sağladı (Kendisine yeniden tesekkur ederim) Uyandigimda once oglumu gormek istedim. İlk dikkatimi ceken seyse uzun bicimli parmaklari ve tirnaklari oldu. Cok guzeldi. Birazcik da agrim vardi "aman ne gam!" dedim."ben bunu çekerim" Tahmin edildiği üzere doğumda kanama olmuş.2 ünite kan verilmis.3.ise odada takılmıştı. Bebeğim sezeryan başladıktan 15 dk sonra sağlıkla doğmuş çok şükür.ama benim çıkmam 3 saati bulmuş.kanamayı durdurmakta zorluk çekmişler ve balon takmışlar. Hemen hemen hastanedeki tüm kadın doğum doktorları girmiş ameliyata."boyle vaka her zaman gelmiyor" diyorlarmış. Zaten yasayacagim sikintilar da hep o balon sebebiyle olcakmis... vücudumdan 3 boru çıkıyordu. Biri sonda diğeri balonun suyunu boşaltmaya yarayan 2 boru rahimden, Diren denilen vucuttaki kanama olup olmadigi kontrol ettikleri borusu karnimdan çıkan şey. Sanırım 2 saat sonra anestezinin etkisi geçmeye başlayınca belimden doğru müthiş bir sancı yayılmaya başladı vücuduma. Tam ve gerçek bir sancı yavaş yavaş artarak en üst raddeye ulaşıp yavaş yavaş azalan ama 2 sancı arasında bir nefes dahi aldırtmayan bir sancı. Kolay kolay hastalıklarında "ah" demeyen ben başta biricik kardeşim olmak üzere yanında kim varsa ellerini tutup inleye inleye yardim için yalvardim.o ne sanciydi Allah'im.hemsireleri , doktorları çağırdılar.serumuma ilaçlar katiyorlar yok. Ben bu şekilde tahminen 4 saat geçirdikten sonra bacağımdan bir iğne vurdular -ki günlerce vurulan yer sizladi- 1 saat içinde rahatlatmaya ve uyumaya başladım. İlk gece kıpırdamadan yattım. Sonra sırayla sonda ve balon,en sonda da direni çıkardılar.3 gün kaldım hastanede. Ama çok hızlı toparlandım çok şükür. Yanlız normal sezeryan olanların aksine tamamen kendime gelmem 2 haftami aldı. Bir de dogumdan sonra tum vücudum deli gibi sisti.hamileligimden de fazla bir sismeden bahsediyorum.ama o da 2hafta içinde kayboldu gitti... Doğumdan sonra doktorum esimi yanina çağırıp çok riskli bir ameliyat -özellikle söylemiş ki bir ameliyat- geçirdiğimi söylemiş. "İyi ki buraya gelmissiniz ,baska bir yerde hayati riske girerdi.bu isi herkes yapamazdi" demiş. Şişli Etfal hastanesindeki tüm kadın doğum doktorlarına hemşirelerine ve servis çalışanlarına teşekkürü bir borç bilirim. Sayelerinde çok zorlu bir durumdan ben de bebeğim de zararsız kurtulduk. Ayrıca doktorum Oktay Bey'in de emeği çok. Beni o yönlendirdi. Ama simdi oğlum 5 aylık. Tüm o sıkıntılar bir rüya gibi. Bir doğum daha yapacak olsam ve bana deselerki ayni şeyleri bir daha yaşayabilirsin.hic problem değil.çünkü 3 gün içinde en kötüsü geçmişti.üstelik gözü kapalı gene ayni hastaneye giderim. Devlet hastanelerinden bu kadar geri durmamak gerekiyor, çok kıymetli doktorları var.