2 YILDA 2 DOĞUM

tam iki yıl önce yazmışım ilk doğum hikayemi kısa ve öz olmuş çünkü o kadar ağrım sızım sancım vardı ki o satırları zor yazdığımı hatırlıyorum.akabinde kızım kolik olmuştu 6 ay yaşama küsmüştüm .neyse kızım 15 aylıkken ben tam o sırada kpss kursuna gidiyorum tabiri caizse eşek gibi ders çalışıyordum öğretmen adayıydım ve artık atanmak istiyordum bu arada kızımla hiç ilgilenemiyordum yanıma gelmek için kapıları yumrukluyodu ama ben ders çalışıyordum o esnada rahimde dayanılmaz bir ağrı ile evin yanındaki küçük bir tıp merkezine gittim doktor kitle var dedi ve bana sormadan küretaj yapmış parça almış sonrada senin iyiliğin için yaptım dedi günlerce kanamam oldu sonucu zor bekledik  sonuç temiz diyordu ama sizi tedaviye alacağım dedi biz bu işte başka bir iş var dedik kızımın doktoruna gittik doktor sizi oyuna getirmişler hiçbişey yok dedi yok yere kğrtaj olmuşsunuz dedi bu size ders olsun dedi biz o arada artık bebeğimiz olmayacağına o kadar inanmışızki bir kere ilişki yaşadık o da korumasız ve tik tak hamile kaldım ilk kızımda yirmiye yakın kilo vermiştim bu da aynı oldu aylarca kan safra kustum kpss kızım her şey yalan oldu bi odaya kapattım kendimi hep ağlıyor kusuyordum hiç bir kokuya dayanamıyordum kızım benden korkuyordu iyice uzaklaştı benden kpss ye özel sınıfta girdim ceset gibiydim olmayacak dedim çıkışta hatta karnımdaki bebeği suçladım aldırmak istedim ama mucize türkiye dokuzuncusu oldum evimin yanına atandım zayıflığımdan hamileliğim anlaşılmıyordu meslek lisesi öğrencileri beni çok zorlamaya başladı her gün bir olay ben doğuştan kalp hastasıyım ritim bozukluğum vardı ama arada atak geçirirdim ama işe başlayınca  bir de gebelik ataklarım sıklaştı korkmaya başladım her gün bir olay oluyor du okulda artık kalbim dayanmıyordu ve ilk öğretmenler günümde en büyük atağımı geçirdim ve daha iki aylık öğretmenken izne ayrıldım  kzım sezaryendi zaten bu da yle olacaktı hatta ikisi aynı gün olacaktı ama bu esnada doktorum iki ay izne ayrıldı çok güveniyordum ona arada kalmıştık so dakika doktor hastane değiştirdik benimle yaşıt ama prof olmuş bir beyefendiyi bulduk egosu çok yüksekti hiçbişey soramıyordum sormadım da kzım 22 ocaktı ben 24 ocak doğumluyum oğlumuızda 23 olsun dedik ve 23 ocakta hastaneye eşimle gittik bizim aile ilişkilerimiz çok iyi değildir annem gelmedi kimsem gelmedi kzımı birine emanet edip eşimle sabah erkenden yola çıktık ağlamak istiyordum kalbim korkutuyordu ya bana bişey olursa kızım ne olacaktı ama ağlamadım tek damla gözyaşı dökmedim oysa içim yanıyordu odamıza geçtik tüm odalar süslenmişti çiçekler koridorlara taşmıştı ama benim odam bomboştu önlüğümü giydiren hemşireler kimsen yok mu dedi var ama yok dedim giydirdiler beni eşim asansöre kadar elimden tuttu gözlerine bakamadım baksam ağlayacaktım en son karnımı sevdi ve asansörde tektim artık 15 sezaryen vardı o gün sırs sırs dizilmiştik buz gibiydi titriyordum aldılar beni hasta kalp hastası tam anestezi almayacak dediler anestezi uzmanı geldi iğnemi oldum doktorum göründü o arada ağzında sakız vardı iğne boğazımı yaktı kalbim durdu sanki ölüyorum dedim beni sakinleştirin lütfen dedim galiba o ara iğne yapıldı bi ara konuşmak istedim konuşamadım çünkü o ara oğlum gedi tostoparlak öptürdüler hemen aldılar çok güzel bir duyguydu o gitti benim işim biraz daha sürdü sonra yukarı çıkardılar oğlumu bütün hastane sevmiş elden ele dolaştı topik diye ama gel gör ki nazar değdi kzım gelince beşiğini çekip oğlumu betona düşürdü hemen küveze aldılar tüm hastane toplandı kalkamıyordum bile oğlumun betona düştüğünü gördüm ama mühahele edemedim çok zordu sonra akşam geri getirdiler ama hala içim kötü ya bişey olduysa yüzünde ve gözünde iz kaldı bakalım dilerim rabbime iyidir ben ise yalnız olarak toparlanmaya çalışıyorum dikişlerim çok ağrıyor sırtımda da anesteziden bir hediye ağrı kaldı bağırıyorum bazen acıdan ama geçer diyorum bu da geçer rabbim evlatlarıma bakmak için güç versin sağlık versin dualarınızda olma umuduyla