3 aylık bi bebeğim var çok şükür hamileliğimin 4. Ayında annemi kaybettim annem hiç göremedi torununu... Hep aklımda morelim bozuk zaten oda mı böyle baktı bize şöyle mi yapardı böyle mi yapardı diye düşünmeden edemiyorum.bide annem yok diye herkes karışma çabasında delirmek üzereyim doğduğu günden beri etrafımdakiler çocuğuma bişeyler yedirmek istiyolar bunlar kola balık meyve suyu salatalık suyu mandalina suyu bal.. Herkese uyarıyorum tabikide verdirttirmiyorum düzgün bir dille hayır diyorum ama her seferinde yeniden yeniden deniyolar kırmak istemiyorum ama bıktım artık kırmaya karar verdim hiç uyumasını istemiyolar seveceklermiş uykusuz kalıyo en son hiç durmadan ağlıyor çilesini ben çekiyorum sürekli görmek istiyolar özlüyolarmış gelip rahatsız edecek değil misiniz diye düşünüyorum.ver ben uyuturum ben yıkarım ben giydiririm diyolar ne münasebet ben annesiyim.he bide annem diye seviyo birazı annesi değilmişim gibi hissediyorum.bazıları diyo sana benzemiyo babasına benziyo her hareketi babası ben bakıcıyım herhalde diye düşünüyorum herkesten nefret ettim artık eşim bana destek ama bunları kafaya takıp onu bunaltıyorum evliliğimizede sıkıntı gelcek diye korkuyorum fakat kime anlatıcam derdimi şakadan laf söylüyorum çocuğumu bidaha getirmiycem diyorum tehdit ediyorum o an tamam ama öbür sefer gene aynı ne yapacağımı şaşırdım kırmayayım derken parçalandım bundan sonra kırıcam ama artık nefret ettim mecbur da görmek zorundayım torunları mesela kimse beni dinlemiyo şöyle yapın diyorum yada şöyle yapıyorum diyorum biz öyle yapmayız ben 4 tane büyüttüm ben bilirim diyolar gıcık oluyorum ne yapacağımı şaşırıyorum artık sizde böyle şeyler yaşadınız mı nasıl çaba gösterdiniz