Merhabalar. 4.5 yaşında oğlumu eylül ayı itibariyle kreşe verdik. İlk gün zorlandı fakat sonrasında alışmıştı ve kreşini çok sevdi. 2 ay hiç bir sorun olmadan gitti. Sınıfta sadece tek bir kızla oynuyormuş oğlum. Öğretmende bunu sorunmuş gibi aktardı bize ve biz oğlumuza o arkadaşıyla oynamaması için biraz tepki gösterdik, Ağladı ve ondan sonra kreşe gitmek istemediğini söyledi. Daha sonra yanlış yaptığımızı dile getirdik oynayabilirsin dedik. Ama biz üzerimizdeki suçluluk duygusundan mı bilmiyorum ona nasıl yaklaşıcağımızı bilemedik ve şuan herşeyi problem yapıyor. Söylediğimiz herşeye takılıyor. Geceleri babannesine götürüyoruz bunu hiç bir zaman sorun yapmazdı ama konuşma arasında ona gece götürürken uyanıp uyanmadığını sordum. O günden beri yine kreşe gitmiyor. Öğretmenine de annemler beni gece bırakıyormuş demiş :( Söyledim soğuk olduğu için böyle olduğunu ama şimdi babannesine gitmek istemiyor benim işe gitmemi istemiyor. Kreşe sokamıyoruz ağlıyor bacaklarımıza yapışıyor. Şuan bana o kadar düşkün olduki onu her an bırakıp gidicem zannediyor. Aslında 3 yıldır çalışıyorum ben ve gayet kendine güvenli bir çocuktu. İstanbula ailemin yanına bizden ayrı kalıyordu. Kendimi çok suçlu hissediyorum. Ve bu bana daha çok hata yaptırıyor. Nasıl yaklaşmalıyız kreşe göndermesek üzerinden atarmı? Bu arada kreşe gidince orda mutlu babannesine gidince mutlu ama bize kök söktürüyor gidene kadar :(