Kızıma vuran tekme atan zarar veren bir çocuk var. Kızımı korumak için kucağıma bile alsam olmuyor çocuk yine saldırıyor. Hatta bana bile vuruyor. Eşimden korksada benden korkmuyor. Ben anne babasından çekindiğim için biraz da sessiz bir insan oluyorum dışarda özgüven problemi yaşadığım için o çocuğa karşı hiçbirşey yapamıyorum ama içim içimi yiyor. Annesi babası da görürse kızıyor ama sonra yine aynı şeyleri yapıyor. Bıktım artık malesef akraba yakın olduğu için görüşmeme gibi şansım yok. Zaten biz az gitsek gitmesek bile onlar geliyor sık sık. Kendi ailesinden bile fazla korkmuyor 3 buçuk yaşlarında bir çocuk. Eşimden daha çok korkuyor ama eşim de her zaöan yanımızda olamayabiliyor. Daha önce hiçbir çocuğa bağırmadım içimden bağırmak sesimi yükseltmek eline vurmak geliyor ama dediğim gibi yapamıyorum. Annesi kızsa da sonra yine yapıyor. Ben gerçekten çok acı çekiyorum bu konuda kızım için üzülüyorum ve kendimi çok yetersiz eksik anne gibi hissedemiyorum kızımı hakkıyla koruyamıyorum diye içim içimi yiyor. Ailenin yüzlerine gülsem de içim yanıyor. Kızım zaten o çocuğu görünce daha kapıda acıtma acıtma demeye başlıyor. Ben artık son noktamda geldim kızımdan bunu duyunca. Evde de o çocuktan bahsedince ayaklarıyla çok vuruyor dedi ben bittim orda... her sözünden belli ki kızım da çok etkilendi durumdan. Ben kendimden utanıyorum nasıl anneyim diye. Benim bu durumu çözmem lazım bana yardım edin.