Sevgili arkadaşlar, benim kızım gerçekten çok fena . Üzgünüm kendi biricik gozbebeğim, bunları yazması bile zor. Ama sürekli bağırıyor, ağlıyor, vurup kırıyor, döküp dağıtıyor, sadece çığlık atıp ağlıyor. Öyle inanilmaz boyuta geldiki herkes çocuğumuzu dövdüğümüzü sanıyor. Kapımıza defalarca polis geldi. Karı koca ikimiz de öğretmeniz, gerçekten çok sabırlı şefkatli davranıyoruz. Ama kızım sadece yaramazlık yapıyor. Kendine bize başkalarına eşyalara sürekli zarar veriyor. Evde bütün kapı ve pencereler hep kilitli. Defalarca kendini aşağı atmaya çalıştı. Eline kalem alıp sessizce yaklaşıp kalemi, çatalı yüzümüze gözümüze batırıyor. Yolda yürümeye korkuyoruz, kendini arabaların altına atmaya çalışıyor. Defalarca doktora psikoloğa götürdük. Herhangi bir zeka sorunu yok. Hiperaktivite bozukluğu denildi. Yapacak bir şey yok, bu bunun karakteri böyle kabul edeceksiniz dediler. Birçok doktora götürdük. Kızım eylül ayından beri kreşe gidiyor, 5 ayda 3 kreş değiştirdik. Hep kovuluyoruz. Evde huzurumuz kalmadı. Eşimle bile aramız açıldı. Sürekli başımız ağrıyor, kızım yoktan anlamıyor. Hep bildiğini okuyor. Gece gündüz uyumuyor sadece saldırıyor. Örneğin buzdolabını açar, ne bulduysa yerlere döker. Gittiğimiz her yerde hiç çekinmeden başka insanlara vurur. Sokakta markette kendini yerlere atar yuvarlanır. Herkes kızımın ağlamasından çığlıklarından kulaklarını kapatıyor. Herkes bizden uzak duruyor. Kızım hep mutsuz. Uyumsuz. Oyun salonuna götürüyoruz. Herkesi iter , ısırır, başka aileler bize tepki gösteriyor. Uyarmak konuşmak ceza hiç bir şey fayda etmiyor. Yaptığı iyi şeyleri ödüllendirmek fayda etmedi. Ben şu anda yazı yazarken bile çıldırmış gibi ağlıyor, oyuncağımı bul diyor. Bütün oyuncaklarını getirip önüne koydum, o değil diyor. Cocugumuzla gerçekten kaliteli vakit geçirmek için elimizden geleni yapıyoruz. Ata binmeye götürüyoruz, atı ısırıyor, yerden taş alıp atın kafasına vuruyor. 2 hafta boyunca her gün uyarıp konuşarak at ciftligine götürdüm. Her gün aynı kötü davranışı yaptı. Bezi ve emzigi bırakmadı. Tam 3 ay gece gündüz tutmadım. Hep altına yaptı, bir kez bile tuvalete yapmadı. 3 ay boyunca benim bezimi tut dedi. Şarkılı müzikli lazimlik aldık, maddi durumumuz iyi. Kızımın kendi odası kendi banyosu ve kendi özel küçük klozeti var.komşular sürekli kapılara duvarlara vuruyorlar, kızımıza dayak attığımızı sanıyorlar. Gerçekten çok çığlık atıyor. Evim esyalarim harabe gibi, kızım çatalla mutfak dolaplarini kazidi. Duvarlari zaten karaladi, koltukları makasla kesti deldi. Sürekli uzaktan veya gizlice gozetlemek zorundayim. Kendine de zarar veriyor. Otel market lokanta gibi yerlerden çok kovulduk. Çok çaresizim. Psikolojimiz bozuldu. Kızımız yüzünden işimizi aksatiyoruz, her an gelip ansızın kafamıza bir şey mi vuracak diye polis mi gelecek diye korku içinde yaşıyoruz. Kızım 10 dakika bir yerde durmaz. Akşam yatağına yatiriyorum gece boyunca geziniyor. Anlatılamayacak boyuttayiz. Kreş bakıcı bulamıyoruz. Çok bakıcı kaçırdık. Kusura bakmayın uzun oldu. Gerçekten çok kötü durumdayız.