Arkadaşlar 35 aylık bir oğlum var kendim büyüttüm eşimin bi faydası manevi olarak olmadı bi parka götüreyim sen az dinlen gibi..oğlum bana aşırı bağlandı haliyle benden başka bakacak yok kayinvalide var ama dünyanın en kötü insanı desem listede ilk 5 te yer alır evleri de müsait değil zaten çok bunaldım sürekli ağlıyorum oturup kalkıp ağlıyorum insan yüzü görmüyorum komşuluk yok arkadaşım yok başka şehre gelin geldiğim için çocukla park dışında biyere gidemiyorum çok yaramaz mizmiz ise girmek istiyorum maddi olarak çok rahatız ama eşim bi bakıcı tutalım sen ise gir demez para vermez çünkü annesi bak bak çocuğa bakıcı tutmuşlar der anakuzusu bir adam ağzına bakar onları anlatsam sayfalar yetmez bir iki kreşe gittim baktım hem çok pahalı hemde uyku odası var küçücük şezlong gibi plastik sert bişeyler var üstünde uyutuyorlar içim acıdı çocuğum ise iyice asosyal olma yolunda çocuklardan urkuyor ben ise delirmeme ramak kaldı evladımı başımdan atmak değil niyetim ama 3 yıl boyunca geçeli gündüzlü delirmemek elde değil anneniz kayinvalideniz bakıyorsa beni anlamaniz mümkün değil sanki ev hapsine mahkum edilmiş bir suçluyum ise girersem çocuğum kreste rezil olur mu yoksa kendin mi büyüt diyorsunuz yoksa 1600 TL için çocuğunu oralara bırakma mi yoksa çalış çık şu ruh durumundan mi diyorsunuz kısacası ne yapmalıyım vicdan olarak çok rahatsızım çocuğumu kreşe vermek beni korkutuyor benim yanımda ise oyun vs bitince tv izlemek dışında bişey veremiyorum 24 saat kaç tane oyun oynayabiliriz ki evde şişman bakımsız mutsuz melankolik bir hal aldım bana geliş açıklamalı bir yol gösterin lütfen