Kızım 7. ayını bitirdi. 6. ayımız bitene kadar çok huysuz bir bebekti. Kayınvalidemle yaşadığım şeyleri anlatmak istiyorum. İlk 2 ay bize yakın mesafede oturuyorlardı. Doğumumda ve sonrasında hep yanımdaydı sağolsun. Hayal huysuz dedim ya. Anlatayım biraz. Uyuması hep sorunluydu. Alışsın diye götürdüğüm her misafirlikte rezil olup gelirdik. Yabancı olduğu için emmez, uyumaz. Morarıncaya kadar bağırırdı. Acile bile götürdüm nefessiz kaldı bir kez. Otobüs, dolmuş ve hatta takside 5 dakikalık mesafeye bile götüremezdim çünkü bağırmaktan morarıyodu. Ne yapsam susmazdı. Yabancı yerde emmediği içinde susturamazdım hiç bir şekilde. Bu yüzden hiç bir yere çıkmadık hayalle. 4,5 aylıktı kardeşimin düğünü oldu ben gidemedim. Çünkü düğün salonunu ayağa kaldırdı bağırmaktan morardı emmedi. Geri döndük eve mecburen. Kayınvalidem hayal 2 aylıktı bize 2 vasıta mesafede ( otobüsle ) olan biryere taşındılar. Hayal'le hiçbir yere gidemediğimiz için evlerine gidemedik. Onlar da mesafe nedeniyle gelemiyorlar çalışıyorlar diye düşünüyordum. Bu hafta artık Hayal büyüdü duruyor diye gittik evlerine. Öğrendim ki bize yakın başka akrabalarına 5-6 kez gelmiş. Ama bize uğramamış. Neymiş biz onlara gitmemişiz. Ben çok üzüldüm. Eşim de tabi. Ben gidebilecek olsam gitmez miyim? Aramızda hiç sorun olmadı şimdiye kadar. Ben kızım için yaşıyorum artık. Onun morarıp bağırmasını izleyemezdim. Onlara göre çocuk ağlarmış öyle büyürmüş. Ama kaç aydır çocuğu görmedikleri için bilmiyorlar. Keşke ağlasaydı da gitseydik. Ben kızımın o şekilde bağırmasına dayanamıyorum.Sizce o haklı mı? Gitmeli miydim? Yorumlarınızı bekliyorum. Teşekkürler.