yusufumm Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 47
Doğum Kilosu: 820
Doğum Tipi: Normal
Hastane: avicenna
merhaba ;
ben doğum yapalı çok oldu ama sizlerin hikayelerini okudukça bende yazmak istedim .
10/09/2006 yılında evlendim . bebek düşünmememize rağmen ilk hamileliğimi öğrendim .. insanın tepkisi çok farklı oluyor sevinç mi hüzün mü? .. sonra hafif mide bulantılarım başladı. derken arkasından kanamalar .. ilk doktorumun dediği söz kulaklarımda hala .. yicek ekmeği varsa yaşar ... cahillikde var tabi .. hiçbirşey diyemedim . hemen o doktoru bıraktım .çalıştığım halde bana rapor vermedi dinlenmem için . birkaç gün sonra dahada arttı kanamalarım .. hastaneye kaldırıldım . ultrason muayenesinde oradaydı miniğim bırakmamıştı beni .. 3 gün hastanede yattım sonra eve .. evde tekrar başlayınca kanamam bu defa özel muayenhaneye gittim . dr. ben canlı birşey göremiyorum bebek ölmüş deyince şok oldum .. yattığım hastane devlet hastanesiydi ve yanımda kalan düşük yapan bayanı canlı canlı kürtaj etmişlerdi . asla orada olmak istemiyordum . dr düşünün yarına kürtaj gerekiyor bebek zehirleyebilir dedi .. ben eve giderken iki gözüm iki çeşme .. türk filimlerindeki gibi sanki o an bütün bebekler ailelerinin kucağında bana inat edercesine karşıma çıkıyorlardı .. derken ertesi gün kürtaj oldum .. narkozdan ayılırken çok sancım vardı ama sonrası rahat geçti . .. 5 ay sonra tekrar hamile olduğumu öğrendiğimde dünyalar benim olmuştu .. eşimde şaşkın şaşkın tepkisizce kalakalmıştı . tabi ilk hamileliğimde yaşamış olduğum sıkıntıları yine yaşarmıyım korkusuyla geçti ilk aylarım .. aşırı mide bulantılarım cabası .. yemek yiyemez oldum .. 3 kilo verdim ilk aylarda .. açım diye ağladığımı biliyorum .. o derece .. ben hep bir kızım olsun istemiştim . eşim erkek istiyordu .. ilk cinsiyetini öğrendiğimde ne delilik ağlamıştım kız değil diye .. eşime hep senin yüzünden demişim o anki şokla .. ama daha sonra oğluşuma alıştım .. iyiki erkek dedim .. derken yolun sonuna geldik .. annem ve babam geldi memleketten yanıma .. bir akşam otururken ılık ılık bişilerin geldiğini hissettim .. hemen banyoya koştum .. suyum gelmişti .. eşimi çağırdım hemen geldi ..çantamızı kameramızı alıp hastane yolunu tuttuk .. bende korku .. heyecan .. endişe ne ararsanız var .. başıma geleceği bilmiyorum çünki .. hastaneye vardığımızda çatı muaynesi yapılıp hemen suyum patlatıldı .. damar yolu açılıp suni sancı verildi .. eşim daha sonra annemleri almaya gitti herkez geldi ben sancı çekerken .. kimseyi istemedim .. heleki annemin beni öyle sancılar içinde görmesini istemiyordum hepsini eve geri yolladım saat 00:00 de hepsi gitti eşim ve amcasının kızı yanımda kaldı . satler geçmiyor açılma çok zor gerçekleşiyordu .. eşim ve amcasının kızı uyudu gece. ben onlar uyanmasın diye inleye inleye sancı çekiyorum .. derken sabah oldu benim sancılarım arttı .. herkez hastaneye geri geldi .. beni tekerlekli sandalyeye aldılar .. nereye gittiğimi bilmiyorum .. meğer doğuma götürüyorlarmış .. çatala çıktım .. ama halim kalmamıştı .. sancılarımı daha da arttırdıklarından belim ikiye ayrılıyordu resmen .. su dahil gece 23:00 dan itibaren hiçbirşey yiyip içememiştim . dr. ıkınmamı söylüyor .. ben su diyorum .. ıkınamıyorum ..
ıkınıyorum zannediyorum ama beceremiyorum yine ..ben ıkındıkça sanki geri gidiyor oğlum .. beni sezeryana alın diye ağlıyorum .. en son dr.um dayanamıyor yeter kendini düşünmüyorsan bebeğini düşün diyor .. ben dr a geri çemkiriyorum .. sen benim ne yaşadığımı biliyor musun .. geceden bu yana bir damla su vermediniz diye ... derken ebe karnıma bastırıcanı ve benimde o anda ıkınmamı söylüyor ... ve 1 2 3 karnımda bir basınç ve oğlum doğuyor ..başımda bebek doktoru bekliyor hemen oğlumu alıyorlar görebildiğim mosmor bir ten .. kordon dolanmış oğlumun boynuna .. iyi mi diyorum ..iyi diyor dr lar .. onu alıp götürüyorlar . dr eş in düşmesi bekliyor ama birtürlü düşmüyor . sonra oda düştükten sonra benim dikiş işlemime başlıyor .. bittikten sonra odama götürdüler herkez bizi bekliyor .. doğumhane kapısı açılınca kamera kayıtta .. benin bağırmalarımı kapıda bekleyenler duyduğu için dr. konuşuyor ..çok tatlı bir bebek .. ama çok zor oldu .. oğlum henüz gelmemiş .. ben yatağıma yatırıldım .. oğlum 15-20 dk. sonra geliyor .. ve ben çektipğim acılardan diye tahmin ediyorum. hiç ağlamadım oğlumu görünce .. var yok benim için farketmiyordu .. zor alıştım onun varlığına ama şimdi çok çok çok başka yusufum .. herşeyim .. hayatım şimdi onunla yön buluyor ..
rabbim isteyen herkeze bu duyguyu tattırsın inşallah . eşim şimdi 2. bebeği istiyor ama ben kararsızım .. çalışan anneler çok iyi bilirler ve beni anlayabilirler korkularımı kaygılarımı .. ama yinede nasip diyorum .. rabbim herkezim meleklerini korusun inşallah ..
hoşçakalın ..