nysa Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 52cm
Doğum Kilosu: 3980
Doğum Tipi: Normal
Hastane: cerrahpaşa
evet sonunda bende karar verdim yazmaya..
evliliğimin 2 yılını atlatmıştım borçlarımız yeni bitiyordu.Artık istiyorduk bebeğimizi ama hala korunuyordum :) Belki hamileyimdir bebeğim istiyordur diye habire yiyorum 4 ay geçti böyle ve ben 73 kiloya çıktım :( Bu arada adetlerim sürekli kayıyor enson 25 gün kaydı tamamen psikolojik farkındaydım hatta kusmalarım bile oluyordu :) istiyordum ama borçları sıfırlayayım diye erteliyordum.Evlilik yıldönümümüzde harika bir gece geçirdik dışarda kutladık iyi bir yemek sonrası eğlence ve evde mutlu son...
2 hafta sonra testle hamile olduğumu öğrendim telefonda söylememeliydim kimseye işyerinde duramadım akşam oldu eşim mesaideydi hadi gel çabuk diyorum, yok adam çalışıyor.3 kez aradım hadi misafir var gel dedim kapıya geldi aşağıdan sesleniyor misafire birşey lazım mı? Gel yukarı dedim liste uzun.. emzik biberon patik lazım dedim.Eşimin o anki halini görmeliydiniz şok oldu dondu kaldı ağlamaya başladı sürekli şaka yapıyorsun diye tekrarlıyordu..
Neyse yine birgün işyerinde kanamam oldu apartopar koştum hastaneye. Bebeğim beni bırakma diye ağlıyorum aynı gün 3 hastane dolaştım bir türlü tatmin olmuyordum.En son Fahri Bey progestan denilen bir iğne yaptı rahim duvarını sağlamlaştırıcı ardından hapını kullandım.3ay düşük riski yaşadım.Tam o geçti derken parmağımda dolama çıktı.Dolama deyip geçmeyin mahvetti beni..Ardından vücudumda gül hastalığı denilen bir illet çıktı.Bütün vücudum pancar gibi açık yara kaşınıyor sulanıyor yanıyorum.İlacı yok dr.hiçbirşey veremem kendimi riske atamam dedi resmen yüzüme.Eee ne olacak bekleyeceksin kendi kendine geçer dedi.Birde utanmadan sadece stresten olur başka sebebi yok demezmi beni daha çok strese soktu.İş yerinde fenalaştım dayanacak gücüm kalmamaştı.Çare bulacak hast. yok nereye gidicem Çapa'ya gittim eğitim hastanesi Prof.lar belki çözer diye.Krem karışım verdi 3gün çıplak yattım anacım hiç iğrenmeden 3kere sürüyordu oda geçti.Gebelik şekeri çıktı bu seferde.Hamileliğin 5.ayındaydım ve 81 kilo olmuştum 10 kilo!!Sonrasını düşünmek bile istemiyordum.Sıkı bir diyet aç geziyordum resmen.Oturup ağlıyordum ama bebeğim için dayanmalıydım. Günler geçiyordu 37.haftaya kadar çalışma iznim vardı.36+1de yok artık dayanamıyorum dedim işi bıraktım bacaklarımda kasığımdan dizime kadar fena bir acı basamıyorum ateş gibi yanıyor.Yürüyemez hale geldim.15gün kıpırdamadan yattım.Annem kalk hareket et yattıkça fena oluyorsun diyor ama tuvalete gitmek bile işkence ayağa kalktığım anda başlıyorum çığlıklara, ağlamaya..doğum sancısından beter.Annem olmaz böyle artık gidiyoruz dr'a dedi ama ben zaten her hafta kontroldeydim özel hastanede.Dr'a yürüyemiyorum çok fena bacaklarım diyorum halimide görüyor gebeliğin ağır geçiyor çocuk kilolu sabredeceksin diyor.Be adam aç bir bak gördüğün manzara dudağını uçuklatacak diyemiyorum. Akşam 8 gibi Samatya'ya gittik.İçeride yalnızdım.Annem eşim kardeşim hepsi kapıda.Ultrasona girdim.Sonra bacaklarımı gördü dr.başka bir dr'u çağırdı.Ardından hocam dedikleri bir dr aradılar.Neler oluyor bebeğimin birşeyimi var dedim.Ne bebeği hanım ölüyorsun!! dedi.Senin hayatın bizim için ilk başta bebeği düşünmüyoruz dedi.Neye uğradığımı şaşırdım.Damar tıkanıklığı varmış.Ben şimdi Yıldırım'a nasıl derim ben ölüyorum aşkım sen sakın üzülme.Annem kapıdan duymuş çıktım lütfen anne yıldırıma söyleme diyorum o dayanamaz çünkü.Ben dayanırım tek isteğim bir şekilde bebeğimi kurtarın beni bırakın o yaşamalı.Benden bir parça kalmalı..Beni Kalp damar cerrahisi olan başka hastaneye gönderiyorlar burda doğurtamayız masada kalma ihtimalin var diyorlar olsun ben razıyım bebeğim doğsun lütfennn..
Çapa'ya gittik gece 01.00 Renkli doopler'a girdim bu 3.ydü. Doğum sancısından beter o aleti bastırdıkça ölüyorum. Kimse bir şey söylemiyor.Saat 4,30 kapıya bir doktor çıktı. Bizlik birşey yok eve gidebilrsiniz dedi.Ne şimdi bu hani ölüyordum? Bebek iyi,annede damar tıkanıklığı görülmedi..Peki bu acı neden dayanamıyorum yardım edin.Bizlik birşey yok!! Eve geldik.Saat öğlen 12 hiç uyumadım acılarım felaket.Annem başka bir yere gidelim diyor, eşim sürekli bir yerleri arıyor.Bırakın beni istemiyorum.Evimde öleyim bile dedim.Annemin yalvarmasına dayanamadım.Hayatımda hiç gitmemiştim sırf hüzünlü hikayesi yüzünden Cerrahpaşa'ya götürün beni dedim.Dahiliye Acilinden içeri girdik.Dr.gördü hemen asistanları çağırdı.İyi bir ders konusuydum sanırım.Ardından diğer uzman drlar aralarında konuşuyorlar nedir nedendir? Sonunda biri jiletmi kullanıyorsun dedi.e e evet.Kontrollerim çok sık ve başka yapcak bişey yok.Neyani bu yüzdenmi? Evet enfeksiyon kapmışsınız..40tane iğne 20tane serum.Aynı hastane içinde ambulansla dolaştırdılar beni önce dermatolog sonra kadın doğum.3cm açılman var eve gidebilirsin dedi.Nasıl rahatladım anlatamam.Devlet hast.diye beğenip gitmediğim hastanede insan gibi muamele gördüm.Allah hepsinden razı olsun.İğnelerimi 6 saatte vurdurmam gerekiyor.Sabah 6, öğlen 12, akşam 6, gece 12, tekrar sabah 6 derken..Ertesi gün uyuya kalmışım 7de gözümü açtım hadi aşkım iğneye gitmeliyiz dedi eşim.Aşkım ben bugün doğurucam dedim her zamanki esprilerime verdiği tepkiyle güldü..
Bayrampaşa Devlet hast.iğnemi yaptırdım. Yataktan kalkarken ben doğuruyorum dedim.Eşim hemşireye soruyor.Doğum servisi neresi?ben burda doğurmam diyorum ama hemşirenin verdiği cvp enteresandı normal doğum servisimiz yok sadece sezeryan kabul ediyoruz :o şaşırdım.Taksiye bindik eve gittim bu arada teyzemi çağırdık valizimizi aldık hast.gittik ben gayet sakinim eşim heyecandan ölecek.Annem yeni gitmişti aradık hemen gelmiş ama ben göremedim. 9da doğumhaneye alındım açılma 5cm sedyeye yattım ne olacak bilmiyorum serum bağlandım sanırım suni sancı için.. Nst bağlandı. Asistanlar öğrenciler o küçük odaya doluşmaya başladılar.Arada dr.um alttan kontrol ediyor.Açılmam yeteri kadar olacak lağman yapılacak.Açılma 7 cm.ben muhabbet ediyorum asistanlarla.Dr birine !!hande iyiki doğdun'' dedi.Burcun ne diye sordum.Dr şaşırıp neden soruyorsun dedi kızımda aynı burçtan olacak deyince kahkaha koptu.
Dr bebeğin taçlanmasına baktıkça Arada başka bir öğrenci bende kontrol edebilirmiyim diyor.3.seferde baksın ne olacakki dedim:) kız yaklaştı gözlerini kapatıp yüzünü buruşturdu elini sokmaya korkuyor kafamı kaldırıp sok sok korkma dedim :) baya eğlenceliydi o anlar..Saat 11 arada ayakta bekliyorum doğumu hızlandırmak için ne derlerse yaptım güvenim tamdı hepsine.Ikınmalarım arttı..ama henüz 8cm..doğum başlıyor.Lağman yapılmasına fırsat kalmadı.Biri elimi tuttu diğeri karnımın üstünde bir diğeri bebeği bekliyor ön tarafta geliyor diye her haber verişimde pozisyon alıyorlar.Saat 1,30 oldu hala gelmedi.Ama aktif halde uğraşıyoruz, ıkınmalarım çok canımı yakıyor, ama hiç acı çekmiyor gibiydim.. Bir ara ağrı komasına girdim ellerim uyuştu dudaklarım yüzüm sanki felç oldum...Yüzüme su serpti dr.''Lütfen bir yudum içeyim'' yokkk..Pamukla dudaklarımı ıslattı. Bari birkere daha su serpin ne olur öyle iyi geldiki.. Dekanmış sonradan öğrendim ''Altay neler oluyor burda'' dedi niye hala bitmedi.Anne boş ıkınıyor hocam dedi.Ne yani sorun bendemi? birşeyleri yanlış yapıyorum o zaman?Dekan doğuma girdi.Vakum yapılacak dedi 2 kere vakum yaptı yok..gelmiyor.Sonra başka bir takım açıldı Forseps yapılacak.Ben her ıkınmamda haber veriyorum herkes hummalı bir şekilde çalışıyor bebeğimi bekliyor ama yok gelmiyor.Saat 2 oldu.Dekan ameliyathaneyi hazırlayın dedi.Hayırrr boşuna gitmemeli Allah'ım normal doğurmalıyım.Güç ver lütfen..Bir daha ıkındım ama bu sefer utandım, haber vermeden..O ana kadar farketmediğim yatağın iki yanındaki demirleri farketmiştim onu görünce bir yerde okuduğum en iyi ıkınma şekli 2 kolu sıkıca tut nefesini derin çek hiç dışarıya vermeden çeneni göğsüne yapıştır ve tüm gücünle ıkın... İşte oldu :) Bebeğimin sesiyle açtım gözümü bacağını gördüm çok uzundu.Kremliydi..Hemen yanıma getirdi hemşire annemmm hoşgeldin dedim eşim dışardan sesimi duymuş..Kayınvalideme anlatmış anne öyle bir annem dediki dilek duymalıydın..
Saat 14.25 Kübra Nisa Irmak ilk nefesini aldı..5e kadar doğumhanede kaldım dikişlerim yine aynı şen muhabbetle atılıyorken keyfim gayet yerindeydi.Üşümeye başladım titriyordum.Doğumhanenin kapısından çıktım annem karşımdaydı.Ağlıyordu anne başardım dedim baktım annem benden kötü tamam anne iyiyim merak etme yıldırım nerde? evrakları götürmeye gitmiş odaya çıkana kadar 3 kere sordum sonunda gördüm.İnsan sadece eşini görmek istiyor o anda..Aşkım başardım başardım..Yatağa yatmıştımki meleğim geldi.Zor bir doğum geçirdin istersen emzirme mama verelim dedi hemşire hayır emzireceğim deyip yataktan bir fırlamam vardı ki.. 2.gün ''anne bebeğimi verin emzireyim'' diyorum kayınvalidemle beraber ''bırak işte çocuk ne güzel uyuyor'' diyorlar ''ama ben internette okudum 2,5 saatte bir emzirmem lazım sarılık olur'' '' yok ne interneti biz öylemi büyüttük sizi..'' Akşama doğru verilen kanların sonuçlarıyla bebeği küveze alıyorlar, sarılığa yakalanmış. Süt anemisi.. Offf anne offf... Yıkıldım, bittim gözümden ayıramıyordum, gözüme uyku girmiyordu onu seyretmekten nasıl verirdim? Ertesi gün küvezden çıktı emziriyorum ama uykuya dalıyor ''sürekli topuklarını kulağını sık uyansın'' diyor hemşire, kıyamıyorum ki. Gelip poposunu topuklarını sıkıyor uyanıyor emiyor.Akşama yine küveze alındı nurtanem..6gün hastanede kaldım.sezeryan katında yattım.Çok zor günlerdi ama geçti Şimdi üzüm gözlü kızım 26 aylık.İçimde bir can daha var 19mayıs doğum tarihi ama yine sürpriz olacakmış gibi geliyor.Rabbim onuda hayırlısıyla doğurmamı nasip et inşallah.Hepinizin dualarını bekliyorum.Rabbim hiçbirimize acılarını göstermesin....