eylulsare Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 56
Doğum Kilosu: 4.100
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: özel şifa hastanesi
ben 27 yaşında evlendim 29 yaşında ise anne oldum. anne olacağımı öğrendiğim zaman eşim ve ben çok mutlu olduk rahat bir hamilelik geçirmek için işten ayrıldım ama malesef öyle olmadı mide bulantıları kusmalar derken bir de düşük riski çıktı eşim ile benim aramda kan uyuşmazlığı vardı ve sürekli hastanedeyiz iğneler ilaçlar derken doğum zamanı yaklaşıyor ben sezaryen doğum istiyordum ne yalan söyliyeyim normal doğumdan o kadar çok korkuyordum ki sözü edildiğinde ortamdan uzaklaşıyordum:) annem, kayınvalidem, teyzelerim herkes normal doğum yapmamı istiyor ama ben koydum kafama bir kere sezaryen diye kendimi hep ona alıştırıyorum derken hastanede tahlil yaptırmamız istendi ve doktorum bana eylül hanım narkoza karşı alerjiniz var ve sezaryen doğum yapamazsınız epidural bile yapamayız hayati riskiniz var ... benim yüzüm kireç gibi oldu neyse dr dan çıktık arabaya doğru gidiyoruz eşim yüzüme su serpiyor eylül kendine gel diye... yapacak birşey yok mecbur normal doğum ama ben kendime güvenemiyorum.bir sabah sancıyla uyandım sancılar hafif ama belli aralıklarla geliyor hemen kalktım annemlerin odası aşağı katta ona söyledim onlar aşağıyı ben yukarı katı topladım ılık bir banyo ve eşime haber verdim geldi hastaneye gidiyoruz yolda annem bizmkilere kayınvalidem kendi akrabalarına haber veriyor hastaneye gittiğimizde teyzemler ve eşimin halası vs. orada bekliyorlar herkes heyecenlı eşimin tarafının ilk torunları olacak... beni hemen makineye bağladılar sancılar kontrol ediliyor derken dr um geldi eylül hazır mısın diyor benim gözlerim doldu eşim belli etmiyor ağladı ağlayacak ama bir an elimi bırakmadı. bana suni sancı bağladılar bir 10 dk geçti sadece aman allahım bu nasıl bir ağrı ölüyorum epidural yapamıyorlar ben ise kıvranıyorum açıklık sadece 3cm biraz daha dayan eylül diyorlar ama ben zaten kendimde değilim gözümden yaşlar akıyor dr lar yanımda konuşuyorlar eşimle narkoz veremeyiz diye ama bu sefer de ağrı komasından öleceğim neyse açıklık 6cm ye ulaştı ve doğum başlıyor emekli jinekolog olan kayınvalidem doğumda benimle elimi sıkıca tutmuş ben ıkınıyorum ama bir türlü olmuyor ağrıdan uyuşmaya başladım ve ölüyorum diye düşündüm yok bu böyle olmayacak ve yalvarmaya başladım bayıltın beni diye. sonunda hafif dozda epidural yapıldı uyuşmalarım biraz azaldı ama oğluşum hala yok dr lar konuşuyorlar yapacak birşey yok acil sezaryene alalım yoksa annede bebek de tehlikede ama lokal anestezi diyorlar ben zaten ağrıdan yarı baygınım sezaryene girdim konuşulanları duyuyorum ama gözümü açacak halim yok kayınvalidem yanımda arada eylül iyi misin diyor sadece kafamı sallıyorum sonunda oğluşum dünyaya geldi ama sadece doğduğu anı hatırlıyorum sonrasında ben bayılmışım serumlar iğneler beni uyandırmaya çalışmışlar çok uzun bir süre kendime gelememişim eşim anlatıyor dr lar seni kontrole geliyorlar nasıl diyorum kritik birşey söyleyemeyiz uyanmasını bekleyin diyorlar ama sen uyanmıyorsun annen ağlıyor ona da sakinleştirici yaptılar artık seni kaybettiğimi düşündüm ama şükür ki bizimlesin diyor uyandığımda eşim ve bütün ailem başımda anneannem gelmiş elinde kuran bana okuyor kayınvalidem ağlıyor eşim bana sarılmış sonunda kendime geldim ama hala canım yanıyor. herkes oğlumu konuşuyor sapsarı eylül sana hiç benzemiyor aynı babası diyorlar oğlumu kucağıma verdiler bütün ağrılarım geçti masmavi gözleri inanamıyorum bu benim mi diye hoşgeldin aras doruk ... allah herkese kolay doğumlar ve herkesin yavrusunu sağlıkla büyütmek nasip etsin sevgiler...:)