armandeniz Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 52
Doğum Kilosu: 3.400
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Zekai Tahir Burak Hastanesi
MRB

bugün oğlumu çok özledim ve içimden şu anda bişeyler yazmak geldi.Oğlım şu anda 18 aylık ve Allahımın bana verdiği en güzel hediye.Allahım herkese annelik duygusunu en yeri doldurulamaz duyguyu nasip etsin diyorum ve hikayemi sizlerle paylşamak istiyoruzm diğer hikayelere baktımda aslında bütün anneler hep aynı duyguları yaşamışız.

Ben eşimle severek evlendim ve evliliğimin onuncu ayıda hamile kaldım .Normalde sakin metanetli neşeli bir insandım ama inanılmaz zor bir hamilelik ve lohusalık yaşadım.Fiziksel değil ruhsal olarak ama ilerleyen aylarda bu yaşadığım sıkıntı ve stres kanamlarımın olmasına yol açtı ve hamilelğimin yarısını hastanede geçiridm.Kayınvalidemle aynı evi paylaşıyorduk ve o eşimle tanışdığımız günden beri beni istemiyordu.Çünki eşim tek erkek çocuktu ve kendi eşide olmadığı için hayatında yaşadığı bütün zorlukların acısını benden çıkarmaya başlamıştı.Aslında bu biraz doğum hikayesinden öte içimde birikenlerin hikayesi gibi olacak.Çok üzdü beni hamileliğm boyunca eşimin ailesi inanılmaz zor günler yaşattılar bana.En büyük korkum bu kadar stresle canım oğlumu kucağıma alamamaktı.Hep Allahıma dua ettim hep sabtrettim.Yaşadıklarımı anlatsam inanamazsınız eşimde bana çok destek oldu diyemem zaten kendisi çok sinirli bir insan bu arada en büyük desteğim kendi ailemdi canım annem Alahım ona çok uzun ömürler versin ve onu benim başımdan eksik etmesin.Öyle böyle derken geldim 36.haftaya yine gerginlik yaşadığım günün gecesinde yoğun bir kanamayla hastaneye yattım ve kanamam durmadığı için sezeryana alındım.
ve o müthiş an yaşadığım bütün olumsuzluklara rağmen oğlum kucağımdaydı o mis kokusunu içime çektim çektim onun için hep tek başıma mücadele ettim çok savaştım onu kucağıma almak için günlerce hastane odalarında tek başıma kaldım dualar ettim Rabbim oğlumu bana bağışla diye.Çok şükür diyordum oğlum çok sağlıklıydı Rabbim dualarımı kabul etmişti.Sonra taburcu olduk eve geldik ve kabus dolu günler tekrar başladı inanılmaz zor bir lohusalık geçiridim.Tartışmalar bitmiyordu.yalnız başıma lohusalık yaşadım yemek yapabildiysem yedim yapamadıysam aç kaldım kucağımda minicik oğlumla.Şimdi bal oğlum 18 aylık ev evlerimiz ayırdık ve huzuru buldum oğluma artık gülen gözlerle bakabiliyorum onunla oyunlar oynuyorum ve çalışan bir annenin evladına verebileceği herşeyin en fazlasını ona vermeye çalışıyorum.Artık çok mutluyum Diliyorumki bana o kabus dolu günlerimi yaşatan insanlarında evlatları var onlarda yaşasın ve görsünler ne deemekmiş.Eşimle de artık aramız çok iyi ....Artık biz hayatı doya doya yaşayan üç kişilik mutlu bir aileyiz.Allahım herksein yardımcısı olsun.Hamile arkadaşlara tavsiyem en güzel günlerinizin tadını çıkarın ve kimse için kendinizi üzmeyin herkese
evladını sağlıkla kucağına almasını ve mutlu doğum hikayelerini paylaşmlarını dilerim.......