Merhaba,
Ben çalışan bir anneyim, oğlum 7 aylıkken çalışmaya başladım. Şimdi 25 aylık oldu, bakıcısı var. Evim işime çok yakın ve esnek çalışabiliyorum. 2 yaşını doldurana kadar emzirdim, her öğlen eve gidip oğlumu emzirip uyuttum. Şimdi yaklaşık 1 aydır öğlenleri gitmiyorum ki memeyi tam olarak unutsun. Ama oğlumu çok özlüyorum. İmkanım olduğu için arada öğlenleri eve gitmeye başladım, en fazla yarım saat yanında kalıp ayrılıyorum. Özellikle çocuk parkındayken gidiyorum ki ayrılığımız biraz daha kolay olsun. Maalesef kolay olmuyor, işe gideceğimi izah ederek yanından ayrılmama rağmen sabahları da öğlenleri de ayrılırken çok ağlıyor. Eşim öğlenleri gitmemin çocuğa 2.bir ayrılık travması yaşattığını düşünüyor. Ben ise içgüdüsel olarak iyi birşey yaptığımı hissediyorum, oğlumla geçirdiğim süreyi arttırmaya çalışıyorum. Sizin fikrinizi merak ediyorum, sizce doğru birşey mi yapıyorum yoksa yanlış mı?
İlginiz için teşekkürler,
İlkşen.