Güzel anne adayları ve anneler, Benim için yaşanan en uzun gecenin sabahında yazıyorum sizlere. Beş yıllık evliyim. Evliliğimizin üçüncü yılında, bir sene boyunca normal yollarla hamile kalmayı denedikten sonra ikinci sene de ilaç, iğne vb desteklerle başarılı olamadığımız bir süreç yaşadık. Bu arada hipofiz bezinde küçük bir adenomum vardı ve sürekli dostinex kullandım. Ardından cerrahi histeroskopi ile rahimimdeki şekil bozukluğu giderildi ve üç aşılama denendi ne yazık ki hiçbiri tutmadı. Ardından tüp bebek sürecine geçildi ve çok şükür ki ilk denemede 11 yumurta toplandı, 7 si canlı idi, 3 ü döllendi, beşinci gün ise iki embriyomuz oldukça saglıklı şekilde transfer için bizi bekliyordu. Bu embriyolardan biri transfer edildi ve hayatımın en güzel haberini aldım. Artık hamile idim ben de bir anne olacaktım. 8.haftada kalp atışlarımızı dinledik, içim neşe ile doluydu. O haftaya kadar sürekli östrojen, progesteron ve progestan iğne ile gelmiştik. 9.haftada ilaç desteği, doktor kararı ile sonlandı. Fakat 12.hafta ikili tarama kontrolümüze gittiğimizde bebeğimin kalbi atmıyor, gelişimi ise durmuştu. 9. Hafta boyutunda kalmıştır bebeğimiz. Doktor haberlerin iyi olmadığını söylediğinde aklım ve bedenim bunu kabul etmiyordu. İki gün sonra kürtaj ile alınacağını söylediler. Bazı testler için hem embriyodan, hem bebeğimizden hem de bizden örnekler alacaklar. İçim çok acıyor, tekrar nasıl mücadele edebilirim? Bu durumun benzerini yaşayıp üstesinden gelen anneler ve anne adayları lütfen bana umut verin..