Merhaba anneler. Biraz yardım biraz destek biraz bilgi lazım bana :/ 2.5 senelik evliyim evlenene kadar annelikle ilgili hiç düşünmedim isteyip istemediğimle ilgili hiç bir fikrim yoktu. Evlendikten sonra eşim istemeye başladı, ben aslında istemedigimi fark ettim ve çok korktum. Eşimle ve bir psikologla bunun üstüne konuştuğumuzda benim esasen bebek istememek değil ona iyi bir anne olamama ve gerektiği gibi bakamam da psikolojik fizyolojik dogru gelişimini sağlayamam gibi kaygılarım olduğunu fark ettik. Hatta psikolog bana, bakamamak ne demek daha karnına düşmemiş bebeğin iyi olması için endiseleniyorsun sen bu da sorumluluk duygun ne kadar güçlü onu gosteriyor dedi. Simdi etrafimizda herkes bebek sahibi oldukça biraz icim gitmiyor desem yalan olur. Özellikle eşimi mahrum etmek beni çok üzüyor. Zaten anksiyete hastasiyim. Gebelikte ve lohusalikta bu durum beni nasil etkiler dusundukce geriliyorum. Bebegime iyi bir anne olamaz onu üzer aglatir duzgun bakamazsam ben mahvolurum kahrolurum. Esimden baska destegim pek olmayacak dogum sonrasi. Ailem uzakta. Arkadaslarim var aslinda anne olan da bekar olup her gun yanima gelebilecek olan da var. Onlar biz destek oluruz diyor ama gunun sonunda o bebek bebim bebegim onun sorumlulugu da bana ait. Bu korkuları sizler de yaşadınız mı? Nasıl aştınız?