zlmgnr Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 53
Doğum Kilosu: 4200
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: özel çköy hastanesi
Çok istiyordum bir bebeğim olsun bunun için 8 ay beklemek zorunda kaldım, ortada hiç bir sorun yoktu ama bebeğim nedense bize katılmak istemiyordu. Her gecikmede evet diyordum hamileyim. Evliliğimin 7 ayında 10 gün kadar geciktim evde test yaptım çizgiler var eşim gece işten geldikten sonra ona da gösterdim inanamıyorduk sanırım hamileydim sabah olmasını bekleyemedik gece hemen hastaneye gidip test yaptırdım nöbetçi doktor evet hamilesiniz dedi sevinçten ne yapacağımı bilemiyordum. Fakat sabah uyandığımda kanamam vardı korkmuştum hemen doktorumdan randevu alıp hastaneye gittim fakat doktorum hamile olmadığımı nöbetçi doktorun değerleri yanlış yorumladığını söyledi yıkılmıştım. Umudum kalmamıştı ben anne olmayacağım diye düşünmeye başlamıştım. Kendime dikkat etmiyor ağır işler yapıyor düşünmemeye çalışıyordum. Yine gecikmem oldu her ay yaşadığım gecikmelerdendir diye düşünüyordum ki şiddetli ağrılarım olmaya başladı onun dışında başka bir sıkıntım yoktu ve evde yine test yaptım eşim işte dayanamayıp tekrardan test aldık. Annemle birlikteydim evet çizgiler yine iki tane ama ben pek inanmak istemiyordum annem sevinç çığlıkları atıyor bense çok sakin davranıyorum heyecanlanma yanlıştır deyip onu sakinleştirmeye çalışıyordum dayanamayıp annem eşimi arayıp müjdeyi verdi  . Sabah hastaneye gittik eve bu sefer olmuştu aile oluyorduk artık ama o kadar şaşkındık ki bir önceki ay yaşadığımız hayal kırıklığından dolayı inanmakta zorlandık. Her şey yolundaydı benim sağlığım yerinde hiç bir sorun yoktu sadece ben çok uyuyordum işte yemek molalarında bile uyuyordum kontrollerimi aksatmadan gidiyorum. Kontrol günlerini iple çekiyordum bebeğimi göreceğim için çok heyecanlanıyorum o nasıl bir varlıktır öyle senin içinde büyüyüp şekilleniyor muhteşem bir şey gelişimini hayretle izliyorum doktorum da çok ilgiliydi sağ olsun kendisi. Doktorum cinsiyeti konusunda bir tahminde bulundu erkek olabilir dedi her kez çok mutlu oğlum olacak diyorum zaten eşimle de çıkmaya başladığımızdan beri hep oğlumuz olsun istiyorduk erkek çocuklarına karşı daha böyle sempati duyuyordum. Bir sonraki kontrolümde kız olacak dedi inanamadık daha doğrusu eşim ve babam inanmak istemedi beni başka doktora bile götürmek istediler  oğlum olmasını çok itiyorum ama hep içimde kız olacak hissi vardı ve öylede oldu. İsim arayışları içerisindeyim kardeşim ELA olmasını istedi isim hakkı teyzeye ait .7 ayımda elimden ameliyat olmak zorunda kaldım. iki elimde sinir sıkışması vardı. tam tedaviye başlamıştım evlendim çocuk düşünüyoruz diye tedaviyi bıraktım ve sonrasında ağrılarım artı. bir gün çok şiddeti ağrım oldu kolum şişti çok kötü bir duygu anlatamam. ertesi gün hastaneye gittiğimde acil ameliyat dediler ne yapacağımı bilemedim bi kendi doktoruma bir ortapediye koşturuyordum sonunda doktorum olabileceğimi söyledi ama ben bebeğim için endişeleniyordum. neyseki onuda atlattık bebeğimde bende çok iyiydik sorunsuz geçti ameliyatım. Bebeğim gelişimini hızlı şekilde tamamlıyordu doktorum bir yerde sorun var diye sürekli bana testler yapıyordu ama oda bende çok sağlıklıydık sadece bizim ki biraz kilolu olacaktı. Yeni yıla girmemize tam bir hafta var kontrole gittik beni nts ye bağladılar çok hızlı hareket eden kızım hareket etmek istemiyordu ve benim sancılarım varmış ben hiç bir şey hissetmiyorum tabi bu sancıların normal olduğunu söylediler bana. Eve döndük tuvalete gittiğimde hafif kahverengimsi lekeler vardı bende hiç aklıma bile gelmedi bunların nişan olacağı yemek faslı filan derken karnımda aralıklarla ağrılar hissetmeye başladım eşim ve anneme söylediğimde kimse doğumdan şüphelenmedi sonuçta daha 6 hafta vardı doğuma. Beni yatırdılar uyumuşum uyandığımda tekrar tuvalete gittim o lekelerden bu sefer daha fazlası gelmiş çok endişelendim ağlayarak çıktım eşime durumu anlattım ikimizde ne yapacağımızı bilmiyoruz aslında arkadaşlardan duymuştum ama o anda nedense tüm duyduklarımı okuduklarımı unutmuştum. Doktoruma ulaştık ve durumu anlattık hemen hastaneye gitmem gerektiğinin doğumun başladığını söyledi ben sürekli ağlıyordum erken olduğu için ve birazda korku vardı doğum için henüz hazır değildim. Bizim arkadaşta 34 cü haftasında doğum yapmıştı onu duyduktan sonra tüm eşyalarımızı hazırlamıştım zaten. Çantamızı aldığımız gibi gece 12 de hastaneye gittik beni muayene ettiler 3 santim açıklık vardı gittiğimizde sabaha karşı olacak dediler. Ama benim tansiyon tavan yapmıştı 17 lerde dolaşıyordu bir yandan tansiyonu kontrol ediyorlar bir yandan beni muayene ediyorlar kendimi çok iyi hissediyordum sancılarım beni çok rahatsız etmiyor sakin şekilde atlatıyordum. Sabah doktorum geldi yeniden muayene ettiler 7 santim olmuştu ama nedense doğumu durdurmaya karar verdiler. Anlamadım tabi onlar kendi anladıkları şekilde konuşuyorlar . Hemen ilaçlar iğneler filan hooop sancılar geri bu sefer ben iyi değilim neden böyle bir şey yaptılar sorun mu var aklımda bir sürü soru. Doktorum benimle şakalaşıyor ‘neden kızımızı 1 hafta erken dünyaya getirip yaşlımı yazdıralım dıyor’ bana ilaç verdiler ve eve gönderdiler sürekli yatmam gerektiğini ve bebeğimi takip etmem gerektiğini söyledi doktorum. Yılbaşı gecesini yatarak geçirdim. Tabii ki ertesi gün bebeğimi hissetmiyordum nedense o gün hiç hareket etmedi. haydaaa şimdi ne olmuştu hemen hastaneye gittik. Yaklaşık 1 saat nts de bağlı kaldım, kalp atışı var ama hanımefendi hareket etmiyor. Ve daha sonra hareketler başladı, doktorum ertesi gün yeniden kontrole çağırdı kızımız ne yaparsak yapalım acele ediyor, sabah yine doktorumla görüştüm bu şekilde devam ederse ilaç bittikten iki gün sonra sezaryenle alırız dedi umarım gerek olmaz ilaçlar işe yarar diye düşünüyorduk hepimiz. Eve geldim akşam saati bir yorgunluk yattım yemek yemeğe bile kalkmadım. Çok şiddetli bir basınç hissettim benim ki tekmeliyor diye düşündüm. Daha sonra yine aynı şey bir kere daha derken tuvalete kalkmak istedim ama kalkamadım suyum gelmişti çok korktum hemen hastaneye gittik. 35+4 de doğum yapıyodum çok erkendi :( Bütün aksilikler beni bulur ya hastanede asansörde mahsur kaldık, olamaz asansörde doğum yapmak istemiyorum, neyse kapıyı açtılar ama çıkmam için tırmanmam gerekiyor. Allah bana o gücüde verdi tırmandım ve doktorum beni bekliyor muayene ettiler tüm ameliyat hazırlıkları başlamış ben neye uğradığımı şaşırmış durumda söylenenleri yapıyordum ama ben normal doğum yapmak istiyordum  kızım kilolu ve erken geldiğinden dolayı riskler vardı kızım için sezaryeni kabul ettim. Eşim ve en yakın arkadaşımla vedalaşıp ameliyathanenin yolunu tuttum. Masaya yatmamla uyumam aynı zaten hiçbir şey hatırlamıyorum. Gözümü açtığımda odaya götürülüyorum ve içeride bir dünya insan çok kalabalık kızımı soruyorum ama kimse beni duymuyor çünkü narkozun etkisi ile sesim çıkmıyor neyse ki o dünyalar güzelini gördüm meleğim benim olduğuna inanamıyordum artık anne olmuştum çok mutluydum. ameliyat sonrası doktorum günlerini tamaladığı takdirde 6 kiloyu bulurdu demiş manşet olucaktık :)) bir yandan iyiki erken gelmiş diyorum ben kızımı gördükten sonra iyiki gelmişsin dedim.
Allah herkese bu güzel duyguyu yaşatsın. Bugün kızım 6 aylık zaman ne çabuk geçti anlamadım, tüm sıkıntılarımı unuttum