turannn Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 51
Doğum Kilosu: 3500
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: ....
aslında bu sezaryeni tercih etmemin pişmanlığının hikayesi hamile kaldığımı öğrendiğimden itibaren ayakları yerden kesilmişcesine tamamladım 9 ayımı her şeyim normal gidiyordu bebeğimin gelişimi de öyle. tek kafama takılan doğumumu nasıl yapacaktım normal doğum yapmamak için hiçbir nedenim yoktu ama ben normal doğum sancılarından fazlasıyla korkuyordum ve çevremdeki herkes bana bunla ilgili bir sürü şey anlatıyordu ne kadar zor olduğunu ne kadar ağrılı olduğunu dayanılmayacak ağrılar olduğunu ve bir sürü kötü hikayeler..... sanırım hamile bi bayana yapılacak en büyük kötülük bunları anlatmak. ama ben yine de normal doğum istiyordum ve epidürelle normal doğum yapmaya karar verdim.doktorumla da bu fikrimi paylaştım yine her şey yolunda ama son üç ayda ne olduysa oldu ve benim trombosin değerlerim düştü ve bu durumda epidürel uygulanmıyormuş bunu öğrendiğimde çok üzüldüm çünkü ben kendimi ağrısız doğuma hazırlamıştım.aklımdan sezaryen olma fikri sürekli geçiyor ama normalde doğurmak istiyorum o kadar kararsızdım ki yine de bi cesaret normal doğumu beklemeye karar verdim bir gece suyum geldi ve gece 12 de hastane yollarına düştük bütün gece her şey yolundaydı ne ağrı vardı ne sancı sadece ara ara suyum geliyordu sancı odasında tek başıma sabaha kadar bekledim gelen giden hamilelere bakıyordum ve korkum artmaya başlıyordu.arada dokdorum geliyor her şey normal sabaha kadar doğum bekleme diyip gidiyordu ve sabaha kadar o sancı odasında yapayalnız olmak beni o kadar sıktı ki yanımda destek olacak kimse yok ne yaşıyacaksam kendim yaşıcam ailemin yanıma girişi yasak anlatılan kötü doğum hikayeleri kafamda dönüp duruyor ve ilk doğumun olduğu için neler olacağı hakkında hiç bir fikrim yok . sabaha karşı sancılarım geldi ve ben maalesef o sitresle sezaryen olmaya karar verdim. doktoruma bunu söylediğim de bana dediği apandisin yok ama yinede apandis ameliyatı olur musun dedi bende hayır dedim o zaman sezaryen isteyerek neden bunu vücuduna yapıyorsun dedi cevap veremedim ama ben kararımı vermiştim sezaryen olacaktım 9 gibi ameliyat haneye girdim ve dokuzu yirmi geçe kızım doğmuş ama benim hiç bişiyden haberim yok bebeğim doğdu ve ben ilk olarak onu göremedin onu yalnız bıraktım dünyaya gelmesine rağmen keyfi isteğim yüzünden kızım 2 saat yalnız kaldı onun için cok faydalı olacak ilk anne sütü yerine mama içmek zorunda kaldı o ilk ağladığında adını bile bilmediğimiz bi hemşire onu kucakladı belkide.... anne koynunda güvende olmak varken yalnız başına bi beşikte benim ayılmamı bekledi ama sezaryene karar verirken bunların hiçbiri aklımın ucundan bile geçmedi sonradan bunlar için üzüleceğimi hiç düşünemedim. sezaryen olduğum için sütüm gelmemişti 3 gün sonra geldi ve bu arada bebeğim biberona alışmıştı . beni emmek istemiyodu .yeni doğum yapmış bi annenin bebeği kendisini emmek istememesi çok kötü bi duygu bunu kelimelerle anlatamam ama çok fazla ağladım bunun için ... emmeye ikna olduğunda 10 gün olmuştu. ilk baştan emziremediğim için sütüm azdı ve mama takviyeli gidiyorduk ve 5. ayda tamamen sütüm bitti . bebeğime an yararlı olacak besin benim keyfi sezaryanım yüzünden tükenmişti. bütün bu olanların yanında sezaryen olduğum için hiç bi işimi kendim yapamıyodum ilk zamanlar eğilip corabımı bile giyemiyodum çünkü böyle hareketlerde çok ağrım oluyodu. ve şuan böyle bikarar verdiğim için cok pişmanım en cokta o büyülü anı kaçırdığım için kızımı ilk ben kollarıma almak varken o muhteşem an varken ben baygın yatıyodum.
herkese hayırlı doğumlar dilerim.....