Toprakmrv Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 57
Doğum Kilosu: 3560
Doğum Tipi: Normal
Hastane: özel kolan hastanesi
3 buçuk yıl önce şimle tanıştım ozamanlar baketbolcuydu ve ankaraya maç için gelmişti bende tesadüfen arkadaşlarımla o maçı izlemeye gitmiştim..ben aslen ankaralıyım istanbul maceram onu tanımamla başladı..biz birbirimizi gördüğümüz an yaşadık aşkı ..aylarca uğraşıp beni buldu istanbula döndüğünde derken biz tanıştık ve bir ilişkimiz başladı..bir süre sonra ben istanbula yerleşme kararı aldım evimi kurdum işimi buldum ve sırf ona olan aşkım için tüm hayatımı değiştirdim büyük riske girdim..ve bir sene sonra hamile olduğumu farkettim..ozaman evli değildik evlilik planlarımız için daha önümüzde 2 yıl kadar zaman vardı..tabi ben hamile olduğumu öğrendiğimde gerçekten sarsıldım napcaımı bilemedim..annelik bu hayatta yaşamak istediğim en büyük duyguydu çünkü hele ki aşık olduğum adamdan dünyaya gelecek çocuğa nasıl kıyardım..durumu eşimle paylaştım o da sarsıldı..ama ben o kadar kafaya koymuştumki o minik cana kıyamadım ne olursa olsun onu dünyaya getiricem dedim kendime..ve o zamanlar sevgilim olan eşimle ayrıldım hiç birşey söylemedim..onu hamile kaldığım için evliliğe zorlmaya gururum el vermezdi çünkü..ondan gizli yaparım herşeyi kendim büyütürüm dedim o anın psikolojisiyle..ama eşim beni bırakmadı ben ne sen ne de senden dünyaya gelcek olan o muhteşem varlığı bırakamam sonucu ne olursa olsun ben yanındayım ailelerimize bir şekilde açıklarız dedi..gel zaman git zaman benim karnım git gide meydana çıkmaya başladı ama saklayabiliyordum hala çünkü hamileliğimde çok az kilo aldım bol birşey giydiğimde kimse haile olduğumu anlamıyordu kendi annem bile ! ve belki inanmıcaksınız ama ben doğum yapana kadar kimse bunu bilmedi..benim hamileliğimin 7 . ayında biz eşimle nikah yaptık ve evlendik tabi bundanda kimsenin haneri yoktu :) demem o ki hiç birşey bilemeden bi başıma gizli saklı yaşadım ben hamileleğimi..bu dönemdede eşmin ailesiye sürekli görüşüyordum ve onlarda anlamıyordu..taki bi akşam eşimin ailesinin evinde hep beraber akşam yemeği yerken bir anda sancım gelene kadar..önce belimden çok acı bi sancı girdi nolduğumu anlayamadım çünkü daha çok erkendi..ağrılarım artınca eşimi içeri çağırıp söyledim..ama doğum yapıyo olacağım aklımızın ucundan geçmedi çünkü ne bi işret ne suyum gelmemişti..yalnızca belimde bir ağrı vardı biz birşey olduğunu düşündük yalnzıca ve birşey söylemeden apar topra hastaneye gittik..en yakınımzda kolan hastanesi vardı..ben ağrım var diye acile girip muayene olduğumda doktor bana doğumun başlamış dedi ve ben kendimi bıraktım..napcağımı ne hissetceğimi şaşırdım..o kadar yalnızdım ki korku ardı beni..eşim napacağımı şaşırdı ve bi anda sancılarım başladı eşimi bile görmek istemedi gözüm her odaya girişinde kovdum onu :) ve 6 saat sonra sabah 5:45 te oğlum dünyaya geldii :) hayatımın hiç bir anında öyle ağladığımı bilmiyorum...ama o minik bedene nasıl bağlandığımı bilen Allahım ona o şartlarda bile kymadığım için inanıyorumki bana yardımcı oldu çok kolay bi doğum yaşadım ve kısa sürdü...yalnzılığım dışında..ve biliyorum belk çok garip gelebilir cahilce gelebilir ama ben hamileiğim boyunca bir kere bile doktora gitmedim hep bişi olacağından ve duymaktan korktum buna rağmen doğum esnasında ebe bana cinsiyeti ne dediğinde oğlum olacak dedim kendim kadar emin bir şekilde ve yanılmadım da :)) ve dünyalar güzeli bebeğim bütün hayatımı değiştirdi ailelerimize haber verdik tabi büyük bir şok geçirdikten sonra kendilerine gelebildiler ancak :) aileler gelene kadr hastane soktorları ve personlleri yetti zaten hepsi yanımdan ayrılmadı helal olsun sana sloganları eşliğinde ayrıldım hastaneden :) ve 35 günlük lohusayken düğün yemeği yaptık oğlumda giydi babasıyla birlikte smokinini :)) büyüdüğünde ona anlatacak çok şeyim var ben ona kolay sahip olmadım çok mücadele verdim çok şey göze aldım belki hayatımı kotydum ortaya...Allah bizleri onlardan ayırmasın...sevgiler kızlar :)