tnakdnz Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 57 cm
Doğum Kilosu: 85 kg
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: İZMİR ÖZEL ŞİFA ÜNÜVERSİTESİ (Basmane Şubesi)
Eşimle evlendikten 2 yıl sonra artık bebek istemeye başladık çok geçmeden hamile kaldığımı evde test yaparak farkettim. Bir hafta sonra doktora gittim, 7 haftalıktı ve kalp atışları gümbür gümbür duyuluyordu, gözyaşlarım bir pınar gibi boşalıyordu kendime hakim olamıyordum, Rabbim sana şükürler olsun diyordum.
35 haftaya kadar rahat bir hamilelik dönemi geçirdim. 36 hafta 2 günlükken akşam aşırı bir ağrıyla gittik hastaneye, doktor bunlar yalancı sancı, bebek yerine yerleşiyor ama bütün testlerin yapılsın en fazla 10 güne kadar da doğum gerçekleşir ama şimdiden bütün testlerin yapılsın dedi. Doplerle bebeğin durumuna bakıldı ama radyoloji doktoru amniyon sıvısı çok çok az kalmış yani bebeği kaydıracak kadar bile yok bence bebek sezeryanla alınmalı dedi ve bunu doğum doktoruna raporladı. doğum doktoru sıvının azalması normal sen git eve doğum sancıların gelince gelirsin dedi.
inandık güvendik doktora evimize döndük.
10 eylül gece saat 02:30 da lavaboya gitmek için uyandım ama tuvaletimi yapıyorum sandım gelen suyumdu eşimi kaldırdım direk hastaneye gittik. Hastanede ilk ebe kontrol etti 5,5 cm açılmış bebek doğuma hazır epidural takalım doktor geliyor dedi.
Epidural takıldı beni yatağa yatırdılar nts cihazını bağladılar, oğlumun kalp atışları bir anda ışık hızıyla düşmeye başlamıştı, ebe hemen sezeryana alıyoruz bebek tehlikede dedi, o anda gözyaşlarım şelale gibi boşalıyordu dua okumaya çalışıyordum içimden ama resmen kasıldım dilim dönmüyordu korkudan. Oğlum dayan evladım beni bırakma diyebiliyordum sadece.
çok yüksek doz da narkoz vererek uyuttular beni.
uyandığımda odadaki beşik boş ve herkezin yüzü ağlamaklıydı sahte bir gülümseme hakimdi odaya, ve eşimin yüzünden belliydi önünde ölüsü eksikti ağzımdan çıkan tek kelime OĞLUM NERDE?
dedim! ablam biraz erken doğdu o yüzden solunum sıkıntısı çekti şuan küvez de ama birazdan getircekler dedi. inanmıyordum ve bir türlü kendimi toparlayamıyordum sürekli doktorlar girip çıkıyorlardı nabzımı tansiyonumu kontrol ediyorlardı birbirlerine bakıp tansiyon çok yüksek düşmesi lazım diyorlardı. saatler sonra kendime geldim yine odada ki beşik boştu eşim elimi tutmuş ağlamaklıydı eşime sordum oğlumuz nerde? konuşamadı artık emindim evladım ölmüştü! akşama doğru hemşireler beni küveze götürdüler oğlumun her yerinden kolundan ayağından bacağından damar yolu açmışlardı ancak solunum cihazıyla soluk alabiliyodu insanın yaşayabileceği en zor sahne budur. Ertesi gün hastaneden taburcu ettiler beni ama evladım içerde küvezde kaldı ağlaya ağlaya çıktım hastaneden ve saolsun doktorlar zahmet edip bana hiç bir açıklama yapmadılar ve utanmadan bana çamur attılar dedikleri çocuk anne karnında bir enfeksiyon kapmış o yüzden kurtulması imkansız dediler
madem bu çocukta enfeksiyon vardı da bir hafta önce tonlarca tahlil yaptınız hiç bişiy göremediniz mi dedim
doktor hiç bişiy söylemedi demekki gördünüz bu kadar dan bişiy çıkmaz dediniz sizin ihmaliniz evladımın hayatına maal oldu dedim
evimize geldikten 2 gün sonra doktor aradı TUNA BEBEK ÖLDÜ dedi
tek söyleyebileceğim ALLAH KİMSEYE EVLAT ACISI GÖSTERMESİN, DÜNYADA Kİ EN BÜYÜK ACI BU
ve değerli anneler ve anne adayları beni yaptığım yanlışa sizde düşmeyin bu hastanede çocuğunuz sağlam doğarsa çok şanslısınız ama çocukta bir sorun olursa hele bide bu doktordan kaynaklıysa hiçkimse size bir açıklama yapmıyor bir tek para ödeyin diye geliyorlar yanınıza
bende doktorların bu terbiyesizliğini mahkemeye sundum dava açıldı şuan davanın görülmesini bekliyoruz
bebeğim 36. haftada amniyon sıvısı çok azaldığında alsalardı belkide şuan kucağımda olacaktı mutlu mutlu sütümü emzirecektim
NUR LAR İÇİNDE YAT OĞLUM ANNEN SENİ HİÇ UNUTMAYACAK.