sutanem Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 41 cm
Doğum Kilosu: 1.800 gr
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: özel nene hatun hastanesi
Eşimle ilk evlendiğimizden itibaren çok istedik bebeğimizin olmasını ama her regl olduğumda çok üzülüyordum eşimde üzülüyordu ama bana belli etmiyordu.Herşeyin bir vakit saati varmış boşuna üzülmüşüz okadar 2009 nisan ayıydı regl tarihim geçikmiş ama yine üzülmemek için ümitlenmedim sonra ablama sordum abla karnım ağrıyor ama hasta olmadım lekede gördüm ama gerisi gelmedi dedim hasta olmicaksın diyince test aldım eşime dedimki sabah yapıcam dedim şimdi yapalım dedi yaptım yaparken negatif sonuç alıcama dair korkum yoktu emindim artık hissediyorum veeee sonuç pozitif eşimle heyecanla beklerken o 2 çizgi nasıl mutlu etti bizi Allahım sen bu duyguyu bütün evlat isteyenlere nasip et hayırlısıyla evet artık hamileyim çok mutluym o testi hala saklıyorum neyse hamilelik normal gidiyor derken 6. ayımda kontrole gittik yengemde hamile abim,eşim hepimiz kontrole gittik dr muayene etti ve suyun çok az meryem dedi bebeğin gelişmesi güzel fakat su az olursa yaşayamaz onun hayatı su bol bol su iç dedi haftaya tekrar görücem dedi ben bol bol su içiyorum lavobodan çıkamaz hale geldim tekrar gittim hiç bir değişiklik yok hareketlerini kontrol et uzun süre hareket etmezse hemen gel dedi ben artık korkudan uyuyamıyorum bir sabah kalktım ağlıyorum bebeğim hareket etmiyor diye eşim sağolsun hemen bişeyler yedirdi kızım hareket edince içim rahatladı bu şekilde her hafta kontrollerle 1,5 ay dayandık en son yine kontrole gittik eşimle dr.baktı ve dediki hiç suyun kalmamış bu şekilde daha fazla duramazsın karnında kalp atışı dursa anlamazsın biraz küvezde kalır ama ciğerleri gelişmiş çok kalmaz dedi hemen yoğun bakımı aradı boş küvez yok seni bu halde gezdiremem hastane hastane dedi akşama kadar bir tane çıkıcak bebek var akşamda olsa seni ameliyat edicem dedi biz eşimle neye uğradığımızı şaşırdık ama tek düşüncem kızıma bişey olmadan onu sağlıklı bir şekilde dünyaya getirmekti.ağlıyorum eşimde ağlıyor bana göstermiyor bir yandan ablamları arıyor hemen gelin diye yatış işlemlerim yapıldı ve serum takıcaklar damar yolumu bulamadılar kaç yerden deldiler kolumu kolum şişti mosmor oldu ağrısından duramıyorum ablamlar geldi bir yandan nst ile bebeği kontrol ediyorlar bir yandan ameliyata hazırlıyorlar çok üzülüyorum kızımı küveze koyucaklar göremiycem diye neyse herkes sedyenin etrafında benimle ameliyathaneye indik ailemde tedirgin ablamlar ağlıyor sonra ben içeri girdim anestezi uzmanına epidural anestezi istiyorum dedim eminmisiniz dedi herkez dayanamaz dedi ben dayanırım dedim alışkınım daha önce ameliyat oldum dedim hemşireler tebrik ederiz dediler herkes cesaret edemiyor birtanesi hamileydi bende öyle doğum yapıcam dedi.sonra iğne yapıldı hemen uyuşmaya başladı dr.geldi kızımı hemen kucağıma alamayacağım ben normal doğum istiyordum ama nasip değilmiş bari dünyaya ilk geldiği anı duyayım hissedeyim onu görmek istiyorum dedim tamam ozaman dedi sonra karnım kestiklerini içinden bebeğimi alışlarını hissettim içimden kızımı kopardılar sanki çok kötü oldum zorla aldılar onu içimden benden ayrılak istemiyor sanki ağlamaya başladı sesini duyunca koptum zaten bende ağlıyorum okadar büyük mutlulukki anlatılmaz bu yaşanması gerek dr hadi gözün aydın dedi ayaklarını seviyorlar çok minik ben ağlıyorum başucumda anestezi uzmanı iyimisin diyor iyim duyguladım sadece dedim sonra midem bulanmaya başladı uyumuşum kızımı getirip dr. bana göstermiş hayal gibi hatırlıyorum kızımı yoğun bakıma götürürlerken eşim görmüş yeşiller içinde o anki halini hala anlatıyor yarım saat sonra odama aldılar beni ayaklarım yok belden aşağımı hissetmiyorum sonra açılmaya başlayınca müthiş bir ağrı Allahım nekadar zor ve nekadar güzel yüce bir duygu anne olmak, ertesi gün yoğun bakıma indirdiler bizi kızımı gördüm orda benden ayrı kendinden habersiz uyuyor canımın içi dr.anlatıyor anlatıyor ama ben nezaman iyileşip çıkıcanı soruyorum daha çok erken makineler olmadan nefes alamıyor çok küçük diyor ama orda daha küçükler var kızımın resmini çekiyorum tlf odama geliyorum gece sabaha kadar uyuyamıyorum sancılarım bir yandan ciğer parem yanımda değil diğer odalardan bebek sesi geliyor ağlayıp duruyorum sadece tlf resime bakıp kendimi avutuyorum o fotoğrafta sadece insanın içini parçalıyor zaten küçücük ağzında burnunda hortumlar bantlanmış ertesi gün kızımı görüp çıkıyoruz hastaneden ocak ayı çok soğuk hergün aynı saatte gidip bebeğimizi görüp durumunu öğrenebilecekmişiz eşim izinde bana bakıyor ilk kez anne oldum ama bebeğimi bir kere kucağıma alıp koklayamadım elimde ona aldığımız prematüre bebek bezinden bir tane var ona bakıp ağlıyorum ona süt vermem gerekiyormuş hastanedeyken makine verdiler sağdım ama minicik biberonun dibini doldurmuyor ama 2 saatte bir sürekli sağdım azda olsa gelecek inş dedim sonra eve gelince eşim makine kiraladı süt kanallarım açıldı sütüm var bebeğim yok geceleri kalkıyorum hem ağlıyorum hem sağıyorum dolaba koyuyorum kızıma giderken götürüyorum dr. durumu hakkında iyi demiyor hep aynı şeyler eve geliyorum yemek yiyemiyorum lokmalar sanki boğazımda büyüyor hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyorum geceleri eşim ağladığımı duymasın diye yorganla kapatıyorum ağzımı okadar zorki bebeğini hastanede bırakıp gel eve amerliyat oldun ama bebek yanında değil o olsa acılarımı unutucam. ben hastaneye gide gel üşüttüm ameliyat yerim iltihap olmuş dr. kendine dikkat etmemişsin dedi eşim hastaneye beni götürmek istemiyo, ben sorup geleyim diyor hayır ben saatleri sayıyorum onun görmek için sen bana gelme diyorsun dedim tam bir hafta oldu günden güne hortumlar azaldı ve çıkardılar hepsini beni aradılar annesi gelip emzirsin bakalım emerse çıkarıcaklar hemen odayı hazırlamaya başladık sonra gittik kızımı getirdiler çıplak havluya sarıp verdiler bana dünya benim oldu kuzumu kucağıma aldım okadar küçükki nasıl incitmeden tutacağımı şaşırdım kilosu dahada düşmüştü 1,600 gr emzirdim azcık emdi ama uyuyor sürekli sonra sen çık biz onu giydirip odaya çıkarıcaz 1 gün burda gözetim altında kalıcaksınız dedi ben çıktım onu giydirip kapalı bir küvez gibi bir kutuda getirdiler odaya çıktık eşim okadar mutluki sonra ablamı aradım o gece kalıcaz kızımı emziriyorum ama uyuyo hemşireler geliyor kilosunu kontrol ediyor bir gece de yine kilosu düşünce dr.çıkaramam kilosu artması lazım dedi ağlıyorum artık okadar bunaldımki yanımda birisi daha vardı onun sütü yok mamayla besliyordu onunki iyiydi"benim sütüm var diye mama vermemiştim sonra bende verdim hemen farketti 2 gün sonra çıktık eve geldik minik kızımla hava çok soğuk onu sıcak tutucaz diye ısıtıcı kalorifer yakıyoruz sıcacık odamız çok mutluyuz kızımızda geldi sana sonsuz şükürler olsun Allahım böyle işte çok uzun oldu sanırım kaptırdım kendmi yazdımda yazdım Allahım herkese bu mutluluğu tattırsın bu sevgiyi başka hiç bir şeyden alamazsın bu bambaşka birşey rabbim herkesin evladını hayırlı evlatlar etsin, 2. bebeğimin hikayesinde görüşmek üzere...