sevvo Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 53
Doğum Kilosu: 3300 gr
Doğum Tipi: Normal
Hastane: medical park hastanesi
Her zaman saat gibi günü geçmeyen regl dönemim 1 hafta geçiyordu.Heyecandan ölecektim.Sabah işe gitmeden önce eşimi eczaneye yolladım.Hemen test yaptım.Ben wc de eşim mutfakta dört dönerek haberi bekliyordu.Çift çizgiyi görünce eşimin boynuna atlayıp “baba olacaksııınnnn” diye bağırdım.
Günler geçiyordu herkes cinsiyetini merak ediyordu.Ama rabbim benim içime hissini vermişti.Kızım olacak diyordum içimden.Artık o kadar kesin gözüyle bakıyordum ki doktor erkek dese büyük sürpriz olacaktı benim için.
Kontrole gittimizde doktorum eveeett bakalım cinsiyeti neymiiişş dedi.Allahım doktorun ağzına bakıyordum resmen.Kız.Evet evet kız dedi. Beni bir gülme aldı ki sormayın.Eşim de benim tahmine şaşmıştı.Çıkışta hemen annemi ve k.validemi aradım.Hiç oğlu olmayan annem bir oğlum olmasını çok istiyordu.Buna rağmen “çok sevindim inşallah senin gibi uzun boylu hayırlı bir evlat olur”dedi.
Doktorum doğum için 16 kasım 2010 tarihini vermişti.bu tarih tam da kurban bayramının ilk gününe denk geliyordu.bayram sabahı herkes de bir başka telaş vardı.Aman sen doğurmadan şunu halledelim bunu halledelim diye koşuşturuyorlardı.Ama ben kendimi hiç doğuracakmış gibi hissetmiyordum.16 sı 17 si 18 i….Günler geçiyordu ve bende hala tık yok. bayram bitti doktorumun izinde olduğunu bildiğim için pazartesini bekliyordum gitmek için.Ama yinede dayanamadım noldu bu kıza niye ses yok diyordum.Güneşli bir 20 kasım günü yürüyerek kontrole gittim.nöbetçi doktor daha fazla bekleyemeyiz bebek sıkıntıya girmeden bugün alalım dedi.Ama ne almak .
Doktora gitmeden arayıp “anne ben doktora gidiyorum ama öylesine kontrole dediğim annem karşımda ağlamaklı bir yüzle duruyordu.Beni hemen tekerlekli sandalyeye alıp doğum önlüğü giydirdiler ama ben kimseye iyi olduğumu anlatamıyordum.öğlen saat 13:00 sıralarında suni sancı verdiler saat 15:00 gibi sancılar artmaya başladı.Ve nihayet dayanılmaz bir hal aldı.ben yapamayacağıııımmm beni sezeryana alııınnn diye bağırmalarım tabiki sonuçsuz kaldı.Doktor ve hemşireler bu tepkilere o kadar alışmış ki çok doğal karşılıyorlardı.Hayır dedi doktorum sen normal doğum yapacaksın.Canım o kadar yanıyordu ki allahım ölmeden bari çocuğumu görsem diyordum.Annem ve ablam dışarıda ağlayıp ağlayıp geliyorlardı.odaya girenin yüzü gözü kıpkırmızı.
Nihayet 23:00 de beni doğuma aldılar.23:25 de kızım dünyaya geldi .Bir oohhh dedim ki sormayın.kızıma baktım benim rahatımı niye bozdunuz der gibi ağlıyordu Doğumhaneden çıktığımda ne annem ne ablam kimse ortada yoktu meğer herkes şevvalin peşinden gitmiş.Ama tam karşımda eşim beni bekliyordu.Yine tekerlekli sandalyeyle beni odama aldılar.
Canım şevvalim hayatımıza hoş geldin…
Rabbim annelik duygusunu isteyen her kadına nasip etsin….