razey Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 45
Doğum Kilosu: 2000
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: atlas hastanesi
eveeett işte benim hikayem.... 3 yıl sevgilik döneminden sonra üniversiteye giderken evlenmiştik ve bir çocugumuzun olmasını çok ıstıyorduk. ama o çift çizgiyi 4 aydır görmüyordum artık yavaş yavaş kafamı kurcalamaya başlamıştı derken okul bitti ve bızde yaz tatiline çıktık kayınvalidemlerin yazlığındaydık iyi kötü bir tatil geçirdik sonra istanbula döndük, döndüğümüzün ikinci günü yazlıktan kötü bir haber geldi kayınpederim kalp krızı geçirmişti durumu kötüydü hemen yazlığa geri döndük ve koşuşturmaca başladı...gelenler gidenler hüzünlü bekleyiş vs... neyseki iyi haber geldi kayınpederimin durumu düzelmişti yoğun bakımdan çıkmıştı. ev çok kalabalık oluyordu akrabalar bitmek bilmiyordu tek gelin olan ben koşuşturma halindeydim dinlenmek için odama çıktım ve elimde tlfonla hastalanmam gereken tarihi hesaplıyordum Allah Allah on gün geçmiş diyordum bi yanlışlık vardı tekrar tekrar hesapladım hayır doğruydu on gün geçmişti, ama heveslenmedim çünkü daha öncelerde böyle olmuştu bi kaç gün kımseye bısey soylemeden bekledım. en sonunda dayanamadım kayınvalıdem hergun hastaneye gıdıp gelıyordu ondan bı test almasını rıca ettım oda 1 gun sonra testı aldı ben nıyeyse yapmak ıstemedım cunku kımseyı heveslendırmek ıstemıyordum hele böyle bi zamanda neyse aksamüstü testi yaptım oda neydi çift çizgi :)))) hepimiz havalara uçtuk sabah oldu doktora gıttık 1 aylık hamıleydım bu mutluluk huzunlu ortama bıraz olsun morel olmuştu iki tarafında ilk torunu yoldaydı sımdı benı sabırlı bır bekleyış bekliyordu...artık ıstanbula dönme vaktıydı çamaşırımda kan vardı anneme söyledım oda bılmemki doktora gıdersın ıstanbula döndüğünde demişti. istanbula döner dönmez doktora gittim düşük tehlikem vardı ilaçlar istirahat....4 aylık olmuştum bile evimizi taşıdık taşındıgım yerde yenı doktora başladım belki 6. doktorumdu...kayınvalıdem kaynım ve kayınpederim yanımıza yerleştiler...benımse hep ağrılarım vardı karın ağrılarım bitmek bilmedi minik kızım daha 5. aynında doğum pozisyonuna oturmuştu, kum döktüm,taş döktüm enfeksiyonum hiç bitmedi zorlu ve stresli bir hamilelik geçiriyordum. her doktora gıttıgımde kilon küçük çıkıyordu ve bu beni çok üzüyordu 34. haftama gelmiştim sancılarım başladı karlı istanbul gecesinin 12 sınde cıktık hastaneye doğru yola... sen dahada aşağıya inmiştin ve açılmam vardı kilonsa hala küçüktü üstelik içimde de 2 hafta geriden geliyordun birşeler ters gidiyordu... o gece doğarsan yaşayabilesin diye ciğer geliştirici iğne yaptılar sabah oldgunda dört tane daha yaptılar ve sen durdun...kim bilir ne haldeydin zaten küçüktün ve o iğneler seni dondurdu içimde kıpır kıpır durmayan bebek gitmişti sanki içim boştu 6 gün kıpırdamanı bekledım ve 6 gun hıc geçmedi...6 şubat pazartesi gunu gıttım hastaneye 17.00 te yatırdılar hastaneye ve nts ye bağladılar o nts makınasını dışarı atmak ıstıyordum cunku senın kalbın çok yavaş çalışıyordu okdar serum yememe rağmen hıc kıpırdamadın doktorum karnıma neredeyse yumruk atıyordu benım canım acıyordu ama sen tepki vermiyordun... gece 23.35 e doğru geliyordu stresten sancılarım artmıştı eğer kendini itmeye kalksaydın gücün yetmezdi doktorum acil olarak ameliyata almamız lazım dedıgınde sanki kıpırdama ama içimde kal istedim çünkü doğdugunda ne halde olacagını dusunmek ıstemedım... eşimle kendımızı herseye hazırladık sonuçta Allahın diledıgı olur, sende bir problem vardı hem doğsanda küveze konulacaktın...ameliyat sırası geldi 01.05 te dünyaya gelmişsin minicik kızım hemde sapa sağlam küçüktün ama küveze bile girmedin, karnımda enfeksiyon bir tabaka oluşturmuş ve kordonlarımı kısmen tıkanıgı ıcın beslenememişsin, ama hemen getirdiler yanıma ve Rabbim rıskını hemen gönderdi şimdi 3. aynı doldurucaksın ve sana tombik demekten büyük zevk duyuyorum :) Allah herkezin yardımcısı olsun benimde hikayem bu kendime göre büyük başkasına göre küçük...