Ömer'imin doğumu

sizin hikayelerinizi görünce bende yazmak istedim :D hamile olduğumu denememizin 3. ayında test yaparak öğrendim. sağlık ocağına kan verip ebeyi aradığımda hamile görünüyosunuz ama bir kadın doğumcuya görünmeniz lazım dedi. o ne demek hamile miyim deil miyim diye sorduğumda şüpheli cevaplar verdiği için sevinememeiştim bile. doktorda da aynı sonucu almıştım. değerler düşük çıktığı için boş gebelik veya kimyasal gebelikten şüphelenmişlerdi.neyse ki bi kaç gün arayla verdiğim kanlarda normal hamile olduğumu anlaşılmıştı. hamileliğim sıkıntısız ve çok güzel geçti. bulantım oldu ama hiç kusma tiksinti filan olmadı.40 hafta olmasına rağmen oğlumun gelmeye niyeti yoktu ve 40+5 de cuma günü doktor suni sancıyla doğumu başlatacağını söyledi. hazırlandık sabah gittik ancak açılmam hafta başından beri sadece 1 santim olarak kalmıştı. doktorum muhtemelen akşama kadar suni sancı çekeceğimi beklesek bile sezeryana dönme ihtimalinin olduğunu karar vermem gerektiğini söyledi. o sıra suni sancı takıldı lavma yapıldı. sancısı beni kıvrandırıyo. eşim illa normal olacak sezeryan istemiyoruz diyo. bende madem sezeryana dönecekse suni sancı çekmek istemediğimi söyluyordum. o sıra sancılar artıyo ve açılmam yavaş yavaş oluyodu.kız kardeşim biraz sancıı çek açılman hızlı olursa normali bekleyelim yoksa sezeryan deriz diyince rahatladım ve doğumun uzayacağı düşüncesiyle suni sancıyı bana hızlı vermişler bebeğimin kalp atışları yavaşladı ben nts de hissettim ama aklıma kötü getirmemeye çalıştım. sonra ebe geldi hemen sezeryana alıyoruz bebek sıkıntıya girdi dedi ama ben o an o sancılarla biranda korkudan yıkıldım ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. bi kaç dakka sonra doktor sancıyı azaltıp bekleyelim dediği için tekrar yatağa uzandım. birden pat diye bişey çıktı içimden ama kesin bebeğin başı koptu geldi yada kolu bacağı geldi sandım elim ayağım döküldü kanım çekildi resmen. ebe baktı ve nişan geldiğini söyledi. bu ara sancılarım 2 dakika da bir gelmeye başladı. kolidorda yürüyüş egzersizi yaparken birden suyum geldi.kimse inanamadı doğumun başladığına. cünkü daha işim uzundu benim.o anda o kadar kuvvetli bir ıkınma geldi ki benim suyla beraber ıkınmam geliyodu bebeği itiyodum ayakta, ebe tuttu ıkınma odaya varamadan yolda doğurursun diyo ama ne mümkün ben ıkınmıyordum vücudum ıkınıyordu. zar zor kürtaj odasına yetiştiğimde bebeğim gelmek üzereydi. doktorum aferin sana daha beklemiyorduk biz seni dedikçe mutlu oluyordum.bi yandan ıkınıyor bi yandan da herşeyin farkında olmaya çalışarak şimdi başı çıktı şimdi omuzları çıkıyor diyerek doğumu tam anlamıyla yaşamaya çalışıyorken meleğim o çekik gözleriyle bana merhaba dedi.Öyle duygusaldı ki.kurban olurum dedim sadece ve bebeğimi götürdüler. ben savaşı kazanmış bir asker gibi huzurlu ve gururluydum. beni sandalye de odama götürüken kapıda tüm ailem ve kocam ellerinde çiçeklerle bekliyordu eşimi gördüğüm an ağlamaya başladım o da ağlıyordu. hemen bebeğimi emzirdim. müthiş güzeldi. 3 saat içinde bebeğim geldi beni bekletmedi. çok şükür rabbime cümle isteyen kadına yaşamayı nasip et allahım...