nohutcan Annenin Doğum Hikayesi

Bundan 1.5 sene önceydi; göysümden sıvı gelmeye başlamıştı bu neyin nesi diye biraz korkarak doktora gittim doktor hamile olabileceğimi söyleyip kan testi iste

Doğum Boyu: 51 cm
Doğum Kilosu: 3800
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Medipol Üni. Hastanesi
Bundan 1.5 sene önceydi; göysümden sıvı gelmeye başlamıştı bu neyin nesi diye biraz korkarak doktora gittim doktor hamile olabileceğimi söyleyip kan testi istedi. Maalesef bir devlet hastanesiydi ve o gün cuma öğleden sonra olduğu için kan vermek için de pazartesini beklemem gerekiyordu. Tabi ben bekleyemezdim eşimle konuşup ertesi gün erkenden yakındaki bir özel hastanenin yolunu tuttuk. Kan testi negatifti :( Aslında bir bebek isteyip istemediğimizden de pek emin değildik.Şimdi bizim için tek Sorun göysümden gelen bu sıvının neden kaynaklandığıydı. başka kan testleri meme usg si falan çekildi. Kötü bi sonuç çıkabilirdi ama doktor tam emin olamadığını söyledi. Bir tetkik daha gerekiyordu oda adetin 3. günü çekilecek MR da belli olacaktı. Bende kötü bişey çıkmasın diye dua ederek adet günümü beklemeğe başladım.Adetime zaten bir kaç gün vardı ama 1 hafta geçmesine rağmen adet olmadım.Önce stresle bekliyorum ya ondan gecikti dedim ama yinede dayanamayıp bir test aldım.sonucu görünce gözlerime İnanamadım. Eşim bende çok sevindi o ÇİFT çizgiyi görünce. Ertesi gün yine apar topar aynı hastaneye gittik artık bir bebeğimiz olacağından kesin emindik :)
Bebeğime alışmaya, ona iyiden iyiye kendimi hazırlamaya çalışırken zaman geçmiyo adeta yerinde sayıyordu.Karnım kocaman olmuştu. İncecik zayıf bir kızken tartıda hiç hayal bile edemeyeceğim rakamları görüyordum. 35. haftaya gelmiştik artık yakında doğum iznime ayrılıp bebeğim için alışverişler yapıp odasını hazırlayacaktım. Bir sabah elimi yüzümü yıkamak için lavaboya eğildiğimde sırtımda ani bir ağrı hissettim ama pek önemsemedim.O gün bilgisayarda çalışırken ağrının gittikçe arttığını fark ettim. Ertesi gün sabah yatağımdan zorlanarak kalktım. Her geçen gün ağrılarım artıyordu. 36. hafta dolduğunda ağrılarım gittikçe artmıştı. Artık uzanamıyor, uzansam da yerimden eşimin yardımı olmadan kalkamıyordum. Eşim yardım etse de ağlaya zırlaya anca kalkıyordum.Sırt ağrılarım yüzünden koltukta oturarak uyumaya başladım.Doğum iznimi de aldım ama evde hiç bir şey yapamıyor kendime bile zor bakabiliyordum. Öksürmek, hapşırmak hatta yürümek bile bir işkence gibiydi.Ben bunca ağrı çekerken çevremdeki insanlar hamilelikte olağan olan sırt ağrısını fazlaca abarttığımı düşünüyordu. Bu sırt ağrılarım yüzünden Doktorum bebeğimin durumu normal doğuma müsait olsa da sezeryan doğumu önermişti. Annem bir yandan Kayınvalidem bir yandan aradıkça aman normal doğum yap diyip duruyorlardı. Karar verdim elimden geldiğince normal doğum yapmaya çalışacaktım eğer başaramazsam sezeryan olacaktım. 41. haftaya girdik ama oğlumun gelmeğe hiç niyeti yoktu sanki. Artık ne kadar zor olsada her şeyi hazırlamıştık. Annem ve kayınvalidem de istanbul' a gelmişlerdi. Herkes hala hamile nazı yaptığımı düşünüyordu bende inat etmiş normal doğum yapacaktım.Hafta sonu biraz biraz sancılarım başladı doktorum pazartesi sabah hastaneye gelmemi söyledi.pazar akşamı kuaföre gittim saçlarımı yaptırdım. sabah erkenden hastane yolunu tuttuk.Odaya çıktık henüz doğum başlamamıştı, suni sancı verdi doktor akşam 7 ye kadar hem sırt ağrısı hem sancı artık dayanacak halim kalmamıştı. 19:30 da ameliyathaneye alındım. Tamamen uyutulmuştum. Bebeğimi ilk kendim görmeği çok istemiştim ama herkesten sonra ben görmüştüm. Odaya yarı baygın bir halde alındığımda bebeğim beni bekliyordu. onu görmek dünyadaki en güzel şeydi.
Bu arada doğumdan sonra da geçmek bilmeyen sırt ağrılarım nedeniyle doktor doktor dolaştım. Kimisi holusa nazı yaptığımı düşünüp önemsemedi, kimisi yanlış pozisyonda emzirdiğimi söyledi ama ben bebeğimi kucağıma dahi alamıyacak kadar çok ağrı hissediyordum. sonunda Medipol Üni. Hastanesinde fizik tedavi uzmanı Engin beyin istediği MR sonucu omurgamın kırılmış olduğunu öğrendim. Hamilelik nedeniyle Kemik Erimesine yakalanmıştım ve zayıflayan omurga kemiklerim bebeğimin ağırlığı nedeniyle kırılmıştı.Bütün o ağrılar benim abartmam değildi ama yine de Yaşadığım onca ağrıya değer güzel oğlum. İYİ Kİ ONU DUĞURMUŞUM :))