naz_nazli Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 48 cm
Doğum Kilosu: 2.800 gr
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: özel medilıfe hastanesi
arkadaşlar benim hikayemi okumaya hazırmısınız:) evlendikten tam üç ay sonra bir gece saat birde test yaptık eşimle, testte çift çizgiyi görünce sulu göz ben ağlamaya başladım, duyduğum his sadece ben şimdi napcamdı? eşim ise önce beni havalara uçurdu, sonra herkesi aradı 'BABA OLUYORUMMMM' diye mutluluğunu anlatamam:) bende mutlu olmuştum ama ağır bir sorumluluk duygusuydu ilk duyduğum...neyse bir aylıkken kontrole gittik ben doğumla ilgili korkunç şeyler duymuştum:( doktorla paylaşmak istedim korkularımı bana dediki kızarak:' daha bi aylık bebe dur bakalım dokuz ay var daha düşürcenmi taşırcanmı belli değil' aynı akşam kanamam başladı hemen aradık doktoru hastaneye çağırdı ve bir iğne yaptırıp eve yolladı beni herşey olabilir diyede söyledi ertesi gün korkunç mide ağrılarıyla uyanmıştım doktorun yaptığı iğne bende var olan ülseri tetiklemiş ve aşermelerle hayatı çekilmez hale getirmişti ve :(ben doktorumu hastanemi değiştirdim:) tam dört ay sabah öğle akşam serumla beslendim ve safra istifra ettim ağzımı pamukla ıslatıyolardı ve duymadığımı düşünerek beni kaybedeceklerini konuşuyolardı başucumda eşimden sakınarak.. eşim canım eşim öyle kahrımı çektiki sadece bu yüzden bile bir ömür onu sevebilirim kayınvaldem ve annemide es geçemem ALLAH hepsinden razı olsun benimde tek derdim bebişimdi rüyasını gördüğüm oğluşum hep içimden konuştum dualar okudum yavruma..dört ay sonra istifralarım azalmıştı artık gözlerim daha açık bakabiliyodum dünyaya bu seferde dört buçuk aylıkken kesem delindi doktorum yerimden kalkmamam gerektiğini bazı durumlarda kesenin kendini tedavi ettiğini söyledi eğer devam ederse gebeliğimi sonlandıracağını söyledi...öyle günlerdiki yazarken bile yeniden yaşıyorum gözlerim doluyor neyse iki hafta sonra herşey normale dönmüştü ben daha iyiydim eşim sağolsun beni biraz gezdirdi dolaştırdı mutlu olcağım şeyleri yapmaya çalıştı bebişimse gün gün büyüyordu nihayet birazcık karnımda çıkmıştı o yattığım dönemde öyle zayıfladımki karnım yedi aylıkken ancak ben burdayım diyordu:)) bebişim ise kimliğini ısrarla gizliyordu ama ben biliyordum rüyasını görmüştüm hamzamın ismiyle birlikte geliyordu dünyama ve yedi aylıkken öğrendik oğluşumu ve beraberinde doğum sancılarım başladı hemen hastaneye yatırdılar beni doğum engellendi çok şükür bana bebişimin akciğerlerini geliştirecek iğneler yapıldı artık hiç kalkamıyordum yerimden kesinlikle normal doğum yapamazmışım doktorum bana belirtiler en asgari düzeydeyken hastaneye gel eğer bebek doğum yoluna girerse hayati tehlikeniz olur diyordu....çok uzattım biliyorum ama inanın sadece özetliyorum öyle günler yaşadıkki eşimle eşim bi gece uykusundan uyanıp sıkıca sarıldı bana ben ne olduğunu anlamaya çalışırken eşim ağlayarak ne olur gitme beni bırakıp gitme diyordu o gün eşime bi mektup yazdım eğer bırakıp gidersem bebeğime iyi bakması için en azından büyüyene kadar üvey anne getirmemesi için öyle korkuyordum o savunmasız miniğim başka ellerde büyüyecek yada ben onsuz eve dönecem diye...bu korkularla o gün geldi çattı..doktorumun verdiği sezeryan gününe daha 25 gün vardı o gün başka bi halsizdim eşimin ise ödemeleri vardı neyse ben kanama gördüm eşimi arayıp telaşlandırmak istemedim ödemelerini yapsın aklı rahatlasın diye bekliyorum ama kanamam devam etmeye başladı bende doktorumu aradım doktorum nerdeyse bağırdı ne bekliyosun sen daha diye..neyse annemi ve eşimi aradım daha çantamız hazır değil annem hemen bebişe bir çanta hazırladı ama benim pijamam yok yol üstünde bir yerden almaya karar verdik eşim hala güler çocuğu avm de doğurcaktı diye:))) neyse hastaneye vardık beni hemen nst ye bağladılar işte o an bi terslik olduğunu anladım hemen ameliyathane hazırlansın diyenmi hastayı çabuk hazırlayın diyenmi ameliyathane ekibi toparlamak için sağa sola koşuşturanmı tam bu kargaşada ben ne olduğunu anlamaya çalışırken hemşirenin doktorumla konuşmasına kulak misafiri oldum 'bebeğin kalbi atmıyor' dünyam başıma yıkıldı ağlayarak eşimle bile vedalaşamadan beş dk içinde ameliyathanede buldum kendimi meğersem bebeğime kordon dolanmış ve biraz daha geç kalsaydık ALLAHIMM SEN KORUDUN ŞÜKÜRLER OLSUN... bebeğim pazartesi saat 17:10 da dünyaya geldi babası anlatıyo mosmor olmuş yavrum küçücük ama öyle tatlıydı diye bende çok önce doktoruma demiştimki bebeğim doğar doğmaz göğsüme verin diye doktorum sağolsun sözünü tutmuş bebeğimle o andan öyle bir bağ oluştuki aramızda hala aynı derecede bağlıyı< birbirimize çok farklı herkeste olmayan bişey..neyse odaya almışlar beni ben eşimin adını sayıklayarak uyanmışım herkes mutlu nazlı anne oldun sen diyolar sonra o minik aşkı kucağıma verdiler o koku o his o RABBİMİN en büyük hediyesi bütün badireleri atlatarak gelmişti ve ikimizde iyiydik işte bundan büyük mutluluk varmı ALLAHIM resimde oğluşum bi saatlik:)))) ALLAH herkese nasip etsin..ve bende artık ikinci bebeğimi almak istiyorum kucağıma sizcede fazla cesaretliyim değilmi:))) hikayemi sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim..sevgiler