mrsmyy Annenin Doğum Hikayesi

Hayatımda ki en büyük arzum anne olmak, bir bebeğim olmasıydı. Onunla büyümek, sarılıp kokusuna doymak, saçını okşayıp gözlerinde anne olmanın hazzını hiss

Doğum Boyu: 51cm
Doğum Kilosu: 3.500 gr
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Caka Vatan Hastahanesi
Hayatımda ki en büyük arzum anne olmak, bir bebeğim olmasıydı. Onunla büyümek, sarılıp kokusuna doymak, saçını okşayıp gözlerinde anne olmanın hazzını hissetmek…
25 aralık 2010de hayatımın en değerli hazinesiyle tanıştım ve 17 temmuz 21. Doğum günümde asıl doğum günümü yaşadım, hayatımızı birleştirdik. Çok şükür birbirimiz için doğru insanlardık. Ee artık sıra bu güzel aşkın küçük meleğini kucağa alma isteğine geldi. Çok şükür eşimle hem fikirdik. Vee 3. Ayımızın sonunda hamile olduğumu öğrendik. Birden uçtuk ikimizde, çekingen eşim doktorun odasında mutluluktan öpüverdi beni. Birkaç hafta sonra meleğimin kalp atışlarını duyduk ve artık dünyamız bambaşka oluverdi. Eğğ Her güzelliğin bir zorluğu vardı neredeyse tüm hamileliğim boyunca idrar yolu enfeksiyonu ve inanılmaz bulantılarla uğraştım. Beni en etkileyeni ise; gece eşim işteydi bir bulantıyla uyandım ve kendimi banyoya zor attım istiğfar ettim tam ayağa kalktım karnımda bir kıpırdanma hissettim. Bebeğimi ilk o gece hissettim yalnız değilsin dedi sanki bana bunlar sıkıntı değildi tabi ki 33. Haftamda bir problemden dolayı acile gittik ve doktor doğum açılmalarının başladığını erken doğum olasılığının olduğunu söyledi. İlaç kullanmayı ve ayağa kalkmamamı söyledi. Gerisi ise baya karışıktı. İlaç kullandım, epeyce de dinlendim derken 36. Haftama kadar geldim muayenemde doktor her an beklememi söyledi. Bir gün eşim yine gecedeydi sabah bir sancıyla uyandım lavaboya nerdeyse yerde sürünerek gittim fakat sonra sancımın şiddeti birden kesildi. Gün içeresinde sık sık kasılmalarım olmaya başladı. Dr. Söylediğine göre sıklıklar doğum sancısını gösterse de ben ret edip diretiyordum. Eşimle tatlıcıya gittik çıkışta benim sancım çoğaldı ve kendimizi hastanede bulduk. Ebe doğumun başladı sabahı bulmaz eve git eşyalarını al gel dedi bizde gittik. Ailemizi aradık çorumdan yola çıktılar sabaha geldiler, onlar geldi ama benim sancım gitti ertesi gün hastaneye gittim başka bir ebe daha doğumuna çok var en az 10 gün dedi daan!!!! annemler çorumdan geldi benim sancım var biri başladı dedi diğeri çok var diyor doktorum yoğunum sıra yok yarın gel diyor bocaladım kaldım. Ertesi sabah erkenden tekrar hastaneye gittik annemle ve ilk günkü ebe şok oldu doğum yapmadığıma nts de sancım çok çıktı ama açılma kalmış hemen serum verdiler doğumu beklemeye başladık. Sağ olsun doktorcum da böylelikle gelebildi. Akşama kadar sancı çektim, ama 3 hafta önce başlayan açılmalar bir türlü devam etmedi bebeğin kafası da kanalda bunaldığı için maalesef sezaryene alındım çoook korkuyordum ağlayarak girdim doğumda da çok ağladım bebeğimi görünce rahatladığım ama öncesinde yaşadığım gerilimden tansiyonum düştü doğum da bayıldım geri ayıktım falan derken çıktığımda eşimle bebeğimi görünce her şey geride kalıverdi. Küçük paşamı kucağıma aldım ohh mis gibi kokuyordu o gece bebeğime bir şey olacak korkusuyla uyuyamadım koklaştık durduk neyse hastaneden çıkmamla paşam bir ağlamaya başladı ertesi güne kadar. Yavrum idrar yolu enfeksiyonu kapmış hastanede ateşlenip durdu delik deşik etmişler paşamı kan alacağız diye ben duramadım yanında eşim bekledi oda dayanamadı geldi hüngür hüngür ağladık ikimizde. Yoğun bakıma aldılar beslediler açık kuvözde yattı gidin dediler ama kapıda bekledik hep çok kötüydü o anlar çok korktuk ikimizde. Ertesi gün yine aynı şey ve sabaha doğru eve gittik 8 de geri hastaneye gidecek şekilde birkaç saat uyuduk ama kalktığımda canım acıyarak uyandım anlamsızca bir acı neresi acıyor bilmiyordum ama sadece gözüm eşimi görüyordu bir an önce emire gitmek istiyordum keza öylede oldu. Emiri kuvözde görünce çok kötü oldum meleğim o kadar çaresizdi ki o da orada ki tüm meleklerde. Onu öpmekten korkuyordum canı acır diye orada görünce iyice öptüm sardım, çektim içime iyice. Sonra çok şükür iyileşti sıcaklara dayanamadığı için Maraş’ta durmadık çoruma gittik 20 gün kaldık gelirken de trafik kazası geçirdik ve yine oğlumu kaybetme korkusunu tüm iliklerimde hissettim. Bu korku hayatta ki başka hiçbir korkuya benzemiyor. Bu süreçte tabi bir de ben bunalıma girdim. O zaman eşimin değerini daha iyi anladım. İnsanın hayatın da annesi babası herkes ama herkes bir yana eşi bir yana. Eşim benim her şeyim. Benim canım çekirdek ailem iyi ki varsınız Derken biz oğlumla baş başa uykusuz ve huysuzluk dolu günlere ilerliyoruz 