merii Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 50
Doğum Kilosu: 3200
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: ege üniversitesi hastanesi
hamile olduğumu yaklaşık 4 haftalıkkken anlamıştım çok garip bi duygu kaplamıştı ruhumu sanki ne yapacağımı bilmez gibi eşime söylediğimde inanamadı daha beklemiyorduk ne kadar istesekte hazır değildik yaşımızda küçük yeni bi hayat kurmuşuz ve aramıza gelmek isteyen küçük bir melek vardı artık bizimle.varlığına alışmaya başlamıştık hamilelikte yapılan testler,kan alamlar vs. işi gereği eşim hiç yanımda olamadı hep tek başımaydım ultrosonda ilk gördüğümde o küçük kalp atışlarını allahım sen ne büyüksün rabbim dedim içimizde bir kalp daha taşıyorduk dr.dan çıktıktan sonra gözyaşlarımı tutamamıştım çok güzeldi herşey artık içimde büyüdükçe onu görmek için daha çok sabırsızlanıyorduk ve hep ultrosonda onu izlemek istiyordum ağzı burnu dili kolu artık herşeyini net olarak görüyordum hiç ayrılasım gelmiyordu drdan çıkınca eşime öyle bi anlatıyordumki hatta renkli ultroson fotolarını alıp gösterdiğimde inanamadı nasıl bişey bu yaa o kadar tatlıydıki..karnımın büyüklüğü 2 futbol topu koymuşcasına büyüktü..çok kilo almamıştım ama artık içimdeki bebeğimin çıkmak istediğini anlamayabaşalamıştım elleriyle ayaklarıyla karnıma vurdukça o el izi çıktıkca hemen ellerimle dokunuyordum çok güzel duygulardı..35 haftalık olduğumda doktorum. artık zamanın geldiğini söylemişti kilosu herşeyi gayet iyidi ama nerde doğuracağıma hala karar verememiştik çok yer araştırmıştım sonunda büyük ve içinde herşeyin olması gerektiği gibi hastane olan e.ü.ye karar vermiştik. doğuma gittiğim o akşamı hiç unutamam annem ablam benim yanımdalardı yaz gecesiydi saat 24.00de doğru karnımda ağrılar hissetmeye başladım hemen acil olarak ayaklandık annem eşim ve komşulardan yardımcı olabilcek kişiler bizimle hastaneye gelmişlerdi endişeli bir şekilde evden çıkmıştık hiç korkum yokru önce normal doğum istediğim için o gece beni yatırdılar sabaha kadar bekledim olmadı o arada doğuma gelen giden hastalarda vardı ama hastane odaını hiç beğenmemiştim o hastaneye hiçmi hiç yakışmıyordu boğuldum odanın havasından karanlığından telefonum yok dışarda kim var kim yok bilemiyordum hiç birşeye izinde vermiyolardı neyse gündüz olduğunda hala bende bişey yoktu prof.dr gelip baktığında normal doğuma uygun olmadığımı söylediler ve sezeryana aldılar iyikide öyle olmuş diyorum hazırladılar epidural anasteziyle uyuşturup yatırdılar gözlerimle herşeyi görüyordum ama tepki veremiyordum bebeğimin çıktığını arkadan giderken hemşirelerin elinde görmüştüm içimde bi korku vardı ameliyattan çıknca 3 gün acilde bakımda kaldık ilk bebeğimi getridiklerinde öyle çok korkmuştumki anlatamam giydirdikleri elbiseler büyük olduğundan farkına varamıyorum bebeğimin elleri ayakları yokmu acaba diye korkmuştum kucağıma verdiklerinde ilk işim heryerini kontrol etmek olmuştu çok şükür erin bir nefes almıştım herşey yerindeydi..o gece hiç uyumadım ya bişy olursa diye gözlerimle yatağını kontrol ediyordum yanımda yatan 4 tane daha anne vardı sezeryanlı o kadar çok konuşuyorlarıdki uykusuzlıktan onların konuşmalarına tahamül edemiyordum bişeyde diyemiyordum konuşcak tyakadim yokken içimden yeter deyip duruyordum neyse bi ara sustular 5 dk uyuyup uyanyordum bazen bebeğimi beşikte göremeyince yandaki annelerde birbirmize sorup kontrol ediyorduk hastaneden taburcu olduğumda 2 ay botunca annele beraber kaldık çünkü sezeryandan yatağımdan 1ay boyunca kalkamamıştım ama herşey çok güzeldi ve şimdi canım oğlum 3,5 yaşında allahım tüm annelere babalara ve evlatlarına sağlıkla mutlu hayatlar nasip etsin gerçekten annelik gibi bir duyguyu allahhım tüm anne olmak isteyenlere nasip etsin iyiki doğurmuşum canım oğlum seni çok seviyorum şuanda benim yatağımda uyuyor benim herşeyim..