mehzey Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 50
Doğum Kilosu: 800
Doğum Tipi: Normal
Hastane: çorlu devlet hastanesi
Merhaba anneler,anne adayları;
hamileliğim boyunca öyle büyük bir sıkıntı yaşamadım,miğde bulantım yada aşermelerim yoktu.son aylarda kas ağrılarım ve nefes darlığı yaşadım çok ama dayanılmaz değildi.20 haziranda doğum olacağını söylemişlerdi.7 haziran gibi kontrole gittiğimde 1 cm açılma var dedi doktor.doğum sürecin başlamış ama eve git ve sancıların 15 dk ya düşmeden gelmeni tavsiye etmem dedi.ha sancı oldu olcak derken 1 haftadan fazla geçti ayın 13 ü oldu hala sancı falan yok.ben tabi biranönce doğusun diye bakıyorum yavrumu görmek istiyordum bir an önce.gaz sancılarını doğum sancısıdır diye yani belki bi umut dk ları sayıyordum.:)ama nerdeeeeeee yok,annem de ikide birde kızım nasılsın diye sorup duruyordu,en sonunda,artık kızdığım için direk soramıyordu sadece manalı bir şekilde 'kızım iyi görünüyosun iyisin? diyebiliyordu:)anneme soruyordum anne doğum sancısımı anlayamıyorum yoksa gazmı diye ,annemde merak etme doğum sancın geldiğinde anlarsın:) diyordu.ama nasıl birşey olduğunu korkutmamak için hiç anlatmadı. başına gelince görürsün derdi.
neyse o gün artık tekrar kontrole gittim,doktor açılma olmuşmu bi bakalım dedi tekrar,ve hüsran sadece 1 cm aynı yani.ben üzüle üzüle eve döndüm,anneme yok bu çocuk doğmicak galiba dedim,halbuki daha 1 hafta vardı normal gününe ama ben telaş tabi.rüyalarıma falan giriyo yüzü seviniyorum bi bakıyorum rüya.
eve geldim,acaip bir akıntı geldi,sarımsı farklıydı.ama kimseye bişey demedim çünkü artık dalga geçiyorlardı benimle hadi ordan diye:)kendimi o gün gerçekten farklı hissediyordum hafiflemiş gibi.gece sancılar hafif hafif gelmeye başladı ama çok hafif,20 dk da bir gibi.eşime söyledim dk lareı saymaya başladık çok düzensizdi,eşim bir süre sonra saymayı bırtaktı aşkım bunlar yine gazdır dedi ve yattı,bende kıyamadım çok yorgundu uyusun diye bişey demedim.sonra gece 1 den sabah 4 e kadar kendi kendime çektim sancıyı,ara ara geliyordu ama şiddeti gerçekten artıyordu,sabaha karşı sancı geldiğinde bağırmamak için ağzımı kapatır olmuştum,çünkü doğumda bağıranlara sinir olurdum(kend başıma gelince anladım:) hastaneyi inlettim)sabah eşimi uyandırdım,4,30 gibi kalk kalk dedim ama korkma dedim o benden daha paniktir çünkü,sen daha uyumadınmı dedi,hayır dk ları say dedim,sancı geldiğinde yüzümün şeklini görünce anladı doğum olduğunu,dedim beni hemen anneme götür,anneye çok düşkünümdür,evde çok yakın zaten,gittik,annem in yüzünde güller açtı torunum geliyo diye,hastaneye gittik hemen.
Açılmama baktılar hala 1 cm :( nst de ağrı yok,Allahım çıldırıcam,biraz bekleyelim dediler sabah 8 e doğru çok kuvvetli bir iki sancı geldi, doktor kontrol için çatala aldı ve 5 cm doğum başlamış yatış yapın dedi.işlemler yapıldıktan sonra hemşire yanıma geldi ve korkmamam gerektiğini bundan sonraki sancıların çok daha ağır olacağını söyledi,tabi bana kalsa daha ağırı olamazdı.
ve asıl ağrılar gelmeye başladı,orasını pek anlatmim baya zordu,tabi her doğum aynı geçecek diye bir şey yok korkmayın bu sadece benimki.ilk doğum olduğu için açılma zor olur sabret dediler,akşama doğru doğrursun dediler.bende içimden ah öğlene kadar doğsa keşke ne güzel cuma doğmuş olur diyorum:) saat 11 e kadar suyum geldi,fosh diye bir şey,akıyo amannnnn,sonra 11 de tekrar çatala aldılar ve ıkın dediler,bende sanki çok biliyomuşum gibi ıkınmak için erken daha 10 cm olmadıki diyorum:)güldüler 10 cm oldu bebek geliyo ıkın dediler,neyse 2 kere ıkındım sonra suni sancı taktılar 1 dk sonra falan kuvvetli bir ıkınma ve biraz kesikle bebişimi gördüm.dikişlerim atılırken onu izliyordum,o ağrı bebekle beraber anında bitiyor rahatlıyorsun.sonra odamıza geçtik,o gece ilk kez emzirdim,aşık oldum her anne gibi bebişime,ve annemede bir kez daha,annelik gerçekten zormuş anladım.ertesi gün eve geldik,.
anne adaylarına söylemek istediğim sancı anında korkmasınlar,ve bunun biteceğini ve bebeklerini görünce unutacaklarını akıllarında tutsunlar.birde bebek doğunca nefesini kontrol edip durmuştum ben ilk çocuk ve yeni diye öyleymiş,biran olsun ayrılamıyordum yanından,ve piskolojim alt üst olmuştu ya ona birşey olursa diye,bu korku halleride zamanla normalleşiyor korkmayın.biz şimdi 3 aylık 1 günlüğüzçocuğumun adı mehmet,şimdi62 cm ve 6,600 gr,gelişimi gayet iyiymiş.:)anne sütü veremedim 10 günden sonra gelmedi hiç yetmedi kesildi,ama siz sonuna kadar uğraşın ben erken pes ettim.
Bütün bebek bekleyenlere bir avazda inşallah:) ve herkse hayırlı ve sağlıklı evlatlar diliyorum.:)