m.efe Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 47
Doğum Kilosu: 2:250gr
Doğum Tipi: Normal
Hastane: zeynep kamıl
evlılıgımızın 2ci yılını doldurmadan planladıgımız bebeyımızın gelıceyını ogrendık zaten ıstıyorduk ve ben dr kontrolu altında olsun dıye hastaneye bas vurdum hastaneye ıkıncı gıdısımde bebegımın olucagını ogrendım.esımle cok sevınmıştık zaten aıleler evlenmemıze karsı cıkmışlardı ve herkez zamanla alışmıştı bızım evlılıgımıze bırtek kayınvalıdem harıç hastaneden cıkınca esımı aradım ınanmadı daha ıkıncı gıdısımde ogrenmıştık ben kıst tedavısınden sonra olur diye beklıyodum esımede oyle soylemıştım halıyle ınanamadı.kayın valıdemı arayıpta soyleyemedım bıle benı ıstemıyordu pek bebeyımede sevınmez kalbımı kırar dıye dusundum ama iş arkadasım aradı benım yerıme ve tamda bekledıgım cevabı verdı sevınmedı bıle.aksam oldu esım ınandı sonunda.neyse calışıyordum hamılelıyımın bırıncı haftasında kanamalarım basladı ve esımın ve dr ışı bırakmalısın demelerıyle iş hayatım son buldu.mıgde bulantılarım halsızlıklerım coktu sureklı yatıyordum.kanamalarım cogaldı gungectıkce.bırde kayınvalıde kayın peder bır evde oturuyorduk malum sorunlar cogunuzun yasadıgı gıbı benımde basımdaydı ama esım ve karnımdakı mucızemle butun sorunları anında unutuyordum yanı ben oyle sanıyordum meyersem hem bebeyım hemde bunyem cok etkılenmışlerdı.sureklı dr gıtmıştım son gıdısımde heralde bebeyımı bukez alırlar onu kaybederım dıye gıttım esımle cok agladık ona cok alışmıştım dr son dakıkada bıseyın yok korkma meleyın ıyı dedı dunyalar benım oldu.boyle boyle 7 bucuk ayımıza gelmıştık sorunlar kanamalar evdekı dıdısmeler derken 2009.subat 25 aksamı belımdekı agrıların normal dıye yattım ve gece yarısı suyumun geldıgını fark ettım dr erken olabılır demıştı zaten beklıyorduk yuksek derecede dusuk tehlıkesı vardı.tedavı gordugum hastaneye goturuldum kendı dr yoktu baska bır dr ultrasondan baktı ve yuzume karsı bebeyının kafasıyla boyu arasında fark var malesef dedı gelışmemış dedı yıkıldım bırde bır hafta daha kalması gerektıgını bu hastanedede yatamıcamı arastırma hastanesı olması gerektıgını soyledı mahvolmuştum perısandım kendı durumumu unutup bebeyımın saglıyına aglayıp bagırmaya basladım rabbım sabır verdı kı ısyan etmedım cok sukur.ve arastırmaya gıttık dr baktı ve acılma vardedı ssk yı bılırsınız butun hamıleler aynı dogum hane yataklar perısan ben ılk defa dogum yapacak bırısı oldugum için bunlar bana cok yabancıydı kadınlar can cekısır gıbı bagırıp yalvarıyorlardı ebelere lutfen yardım edın dıye cok korkmuştum benım sancım yoktu sadece suyum gelmıştı ve acılmalarım baslamıştı o geceyı orda gecırdım ertesı sabah bas hekım geldı ve hepımızı teker teker aldı baktı benı yatagıma yolladı ogleye dogru gerı cagırdı suyum az kalmıştı ve catala cıkarıp uzun bır seyle mudahele ettı ve tamamen kanlar içinde kaldım o andan sonra sancılarım basladı ve saat 14:55.02.26 2009 da oglum dogdu cok korkuyordum sancılar cekerken bıle yavruma bısey olmasın rabbım yardım et hersey yolunda olsun dıye ve oglum dogdu.ve dr yanıma gelıp bebeyınde sorun var malesef dedı çişini pıpısının alt bıtım yerınde yapıyor baska sorunu yok ama cışinı pıpısınden yapamıyor dedı yıkıldı sevınemeden bır anda dunyam karadı.yınede ısyan etmedım.esım cok destek oldu ve bır hafta yattım orda bebeyım yanımda yoktu erken dogdugu için kuvezde yatıyordu herkesın bebeyı yanındaydı buna cok uzuluyordum emzıremıyor kucagıma alamıyordum.benı eve yollıcaklardı bebeyım bıraz daha yatıcaktı hastanede ben bırakmak eve donmek ıstemedım ssk oldugu için yolladılar.eve dondugumde oglum yanımda yoktu sankı omur boyu onunlaymışım gıbı eve dondugumde yapa yanlız hıssettım pskolojık olarak bıyık bır haldeydım.bır hafta gıdıp geldım oglumun yanına ve bır hafta sonra verdıler bebeyımı cok dıkkat et premature bebeyın dedılerçişini normal yerınden yapması için bazı tahlıller yaptırıp endokrın dr la gorusmemız gerektıyını ve amelıyatla duzelebıleceyını soyledıler sevınmıştım.ve oglum 18 aylık oldu tahlıller yapıldı gelişimine bakıldı ve amelıyat oldu 15 gun yataga baglı kaldı ve bır kerecık bıle kalkıp kucagıma gelmek ıstemedı okadar akıllıydıkı dr gelınce yanına elını tutup opucek kadar tanımıştı ve bu amelıyatından sonra 2 amelıyat daha gecırdı suanda 3 yasında gelişimi kılosu normal yasıtlarına gore cok ıyı hala hastaneden tam kopabılmış deyılız endokrın cerrah gıdıp gelıyoruz ama herseye deyer bır oglum var ıyıkı dogmuş ıyıkı var ve ıyıkı onun annesı benım onu cooook sevıyorum.