incim Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 51cm
Doğum Kilosu: 3.850
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Zekai Tahir Burak Hastanesi
Benim küçük meleğim...Dünyaya gelmem yaşadığımız en güzel mutluluklardan biriydi.4 Haziran 2010 tarihini bizim için özel kıldın.Seni annen ve baban çok seviyor.
Evet ben de paylaşmak istedim doğum hikayemi.Benim için özel olan o anları anlatmak istedim.Üç yıllık bir evliliğin ardından artık bebek yapmaya karar verdik.Bu kararımızda her yeni evli çiftte olduğu gibi büyüklerimizin katkısı çok oldu.Ama biz de istiyorduk artık.Çalıştığım için bebeğin ne zaman doğacağını planlayarak yaptık.İlk ay çok güzeldi.Hiç bir sorun yok gibiydi.Bu güzel haberi bütün sevdiklerimizle paylaşmıştık.Hatta bebeğimiz için bir kaç bir şeyler bile aldık.Ama ikinci aya girdiğimde yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu fark ettik.Doktara gittiğimizde şüpheler doğruydu.Minik bebğimin kalp atışaları artık yoktu.İnanamadık olamazdı.Başka bir doktora gittik içimizde umutla.Ama yok minik bebeğim yaşamıyordu.Biz eşimde caddelerde ağlarken insanlar yanımızdan geçip gidiyordu.Ertesi gün bebeğimle ayrılma vaktiydi.Vakit geldi.Ama ben hala umut içindeydim.Ağlayarak bir daha bakın dedim.Tekrar baktılar yoktu atmıyordu işte .Sonra her şey karardı.Üşüyerek uyandım bir hastane odasında.Ellerimle karnıma dokundum yoktu, gitmişti.Bir kavonaza konmuş labaratuarda bekliyordu incelenmek için.Annemin kolunda hastaneden çıktım.Bir daha da hiç geçmedim o hastaneden.Sonra bunalımlar, korkular.Taaa ki minik kızımın varlığını öğrenene kadar.İlaçlarla geçen bir dokuz ay.Rüyalarımda kaybettim sonu.Geceler boyu ağladım.Dualar ettim yalvardım onu bana bağışlaması için Rabbime.ona çok iyi bakacağıma söz verdim söz verdim.Kırk numara ayayakkabı giyerken bile şikayet etmedim.Bebeğim kıpırdamıyor diye gittim hastanede bak gümbür gümbür atıyor sözüyle hem ağlayıp hem gülerken şükrettim Rabbime.Ve sen dünyaya geleceksin.3 Haziran 2010 sabah 8 sezeryan vakti.Saat 10 da uyudum ama o da nesi müthiş bir ağrı var karnımda kasılmalar.Saat 3 biz hastaneye gidiyoruz.Yollarda kimse yok.Sancım çok şiddetli neredeyse doğacaksın.Ama normal olmaz diyorlar.Sezeryan olacasın.Saat geçmek bilmiyor.Sen sabırsızsın çıkmak istiyorsun artık.Saat 8.30 artık ameliyathanedeyim.Titreyek uyandım saat 10.00.Odada üç bebek var kafamı çevirdim ortada yatan bebeğin sesi daha bir gür çıkıyor.Kesin dedim o benim kızım.Hemşire hanım geldi.Geçmiş olsun dedi ve ortadaki bebeği kucağına alıp benim yanıma koydu.Artık odamıza gidiyorduk ama seni görememiiştim hala.Asansörün kapısı açıldı.Eşim dolu dolu gözlerle bana bakıyordu.Sonra annemi gördüm sonra kayınvalidemi.Yüzlerde sevinç gözlerde yaş.Hemen aldılar bebğimi giydirdiler.Eşim hemen yanıma geldi nasılsın birtanem dedi birbirimizi tebrik ettik.Sonra seninle tanıştım gözlerin kapalıydı.Açıkmıştın.Dünyanın en güzel şeyi sana süt verdim.uyudun.Bundan sonrasını anlatamam yazamam harfler yetmez vakit yetmez...
...ve iyiki varsın hayatımızdasın evimizin çiçeği biricik kızımız.Rabbim seni bütün bebeklerle birlikte korusun gözetsin.