ikinci kez anne oldum:)

aslında ilk doğumumdan çok da farklı değil ikinci doğumum yine de yazmak istedim..eşim 10 aylık oğlum ve ben antalyaya tatile gitmiştik.ikinci bebek için planlar yapıyordum lakin bir düşük ve tedaviyle sahip olduğum ilk bebeğimden sonra kolay hamile kalamayacağıma inanmıştım ve zaman çok ilerlemeden hamile kalmak istemiştim.yüksek troidime ve düzensiz adetime rağmen ilk denemede hamile kalacağımı rüyamda görsem inanmazdım:)tatil dönüşü adet düzensizliği şikayetiyle jinekoloğuma gitmeye hazırlanırken olmaz ya ama yine de bi bakayım diye eczaneden test aldım veee...sürprizz:)minik oğlum abi olacaktı,önce içim burkuldu biraz daha küçücüktü ama kardeş de güzel şeydi..ilk arkadaşı,ilk sırdaşı kardeşi olacaktı bunları düşününce mutlu oldum ve sorunsuz bir hamilelik süreci geçirdim.35.haftada ortaya çıkan gebelik şekerini saymazsak:( 40 haftayı dolduran oğlum tıpkı abisi gibi gelmek istemiyordu.ve tabi bu arada epey de tombiş olmuştu,ısrarla normal doğum istediğimden doktorum daha fazla beklersen normal doğum şansın kalmaz diyince 40+3 de ilk doğumumdaki gibi suni sancı ile doğumum başlatıldı..burdan anladım ki benim normal olarak doğumum başlamıyor:))sabah 9 gibi takılan serum ancak 3 gibi etki etmeye başladı ebe hanım şok..ağrı eşiğim çok yüksekmiş epey sancım varmış ama ben rahatmışım..derkeeenn esas sancılar vurmaya başladı benim elimde minik bi tarak,sıkıyorum habire..ilk doğumda eşimin ellerini sıktım adam 3 gün parmaklarını hissetmedi de..tarak sayesinde acıyı elimde hissedip güya doğum  sancısını çok hissetmemeyi planlıyorum ama nerdee doğum bu hissedilmez mi??ve saat 17.30 olduğunda artık doğumhanedeyim,sol bacağımda felaket bi ağrı ve uyuşma..doğumu unuttum bacağım diye bağırıyorum..saat 17.50 yi gösterdiğinde benim minik kuzum ilk isyanını yaptı dünyaya ve çığlık çığlığa doğdu..bende sonsuz şükür tabi ki,ne bacak ağrısı ne başka bişey,onu görür görmez iyileşti yaralarım..canım oğlum şu an mışıl mışıl uyuyor ve 1 aylık koca adam oldu..ALLAH isteyen her kadına tattırsın..üçünçü mü oğullarım biraz büyüsün neden olmasın..belki nasibimizde bi de kızımız vardır:)