gulsumhoca Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 50
Doğum Kilosu: 3.00
Doğum Tipi: Normal
Hastane: semiha şakir doğumevi
18 yaşında evlendim evliliğimin ilk yılları kayınvalideyle oturmanın ve eşimle güzel günlerin tadını çıkarmak yerine bazı sorunlar yaşadım.5 ay sonra hamileydim ve sorunlar devam ediyordu aslında eşimle sorunum yoktu ama ailesi işte ve bana bebeği aldırmamı söylediği zaman başıma kaynar sular döküldü sanki öyle biri dağildi çocuk istiyordu.ben aldırmadım ve beni babamın evine bıraktı ve ailesiyle problemi çözüp beni tekrar eve getireceğini söyledi.Gelmedi bende kendimi caddede arabaların arasında yürürken buldum çünkü eşimi seviyordum kendimi ve doğmamış bebeğimi öldürmeye karar vermiştim sonra kendime gelip o küçücük ,yaşamaya hakkı olan bi canın suçu ne? neden yaşama hakkını elinden alıyorsun dedim ve yapamadım iyikideböyle bir hatayı yapmamışım hamileliğimin 6.cı ayyı oldu hala gelmedi sonunda karnım büyümüşmü diye geldi baktı biraz konuşup ayrıldık birkaç hafta sonra da geldi götürdü. 19 yaşında anne oldum.ilk olduğu için doğumu anlamıyorsun sancıların verdği acı dışında.Ama kucağına verdikleri zaman herşeyi unutuyorsun.Doğumda hiç sorun yaşamadım, anneliğin ne demek olduğunu sorumluluklarını bile bilmiyordum beraber büyüdük oğlumla şimdi 18 yaşında büyüdü ehliyet alıp araba istiyor babasından. 24 yaşında kızımı kucağıma aldım ilk doğumdan daha zordu, minicik elleri uzun parmakları kucağıma alınca bütün zorluklar bitti doğuma geç alınca mikrop kapmış iğne verdiler küçücük bedenine iğne vurdular dayanamazdım kayınvalidem götürdü iğneye.
35 yaında 3cü kez anne oldum 27 aylık oğlum şimdi.Eşim 3cü çocuk istemiyordu o yüzden 10 gün söyleyemedim bende beklemiyordum açıkçası test yaptırdım defalarca sonra net sonuç olsun diye hastanede sonuç pozitif...Şaşkındım ağladım, günler aylar geçti önemli 3lü testi bile yaptırmadım dr.lar bana kızdı ama öbür çocuklarımada yaptırmamıştım doğum zor da olsa oldu.Odaya geçtiğimizde oğlumu yanıma vermediler herkesin bebeği yanında benim bebeğim yanımda yoktu kucağıma alıp ilk anne sütünü vermek istiyordum dakikalar geçtikçe bir sorun olduğunu düşünmeye başladım
dr. geldi solunumunda sorun olduğunu biraz küvezde kalıcağını söyledi ağladım.Eşim ve beni bebeği almadan eve gönderceklerdi bebeğin ne kadar küvezde kalacağı belli değildi, bebeğimizi almadan eve gitmek istemedik,canım eşim bana sende kalırsın nezaman küvezden çıkarsa beraber eve gelirsiniz dedi sanki bana teselli olmuştu bu sözleri ben arada bebek odasına gidiyordum ağlayarak çıkıyordum eşimse odaya giremiyordu bile dayanamazdı öyle görmeye.Evdeyse sabırsızlıkla bekleyenlere biraz hastanede kalmamız gerektiğini söyledik üzülerek çıkmamızı beklediler.
.2 gün sonra dr.sıvı mama vereceğini biberon almamızı söyledi bende emzireceğimi söyledim deneyelim dedi Anne sütüvermek istiyordum veee emzirmeyi denedimm oldu sonra emince küvezden çıkardılar.Dr ''demekki annesini istiyormuş bu bebek ''dedi çok sevindim dünyalar benim oldu sanki çıkışyapılacaktı hafta sonuna denk geldi ocak 23 tarihinde kar yağdı 3 gün daha kaldık sonra çıktık hastaneden. Şimdi çok seviyoruz oğluşumuzu iyiki varsınız üçünüzde.Bence kaç çocuğun olursa herbiri anı olarak hayatımızın parçası kalır....