elif.dogan Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 49
Doğum Kilosu: 2900
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: özel duygu hastanesi
mucizenin adı çağlar efe..

2008 haziran ayında 3 yıl beraberlikten sonra evlendik hayatımın aşkıyla. ben 20 yaşımda bir ameliyat geçirdim ve tek yumurtalığım alındı. bu yüzden doğal yollardan hamile kalamam diye düşünüyordum. evleneli 3 ay olmuştu. biz çocuk için kasmıyor,ama olsun diye de içten içe dua ediyorduk. o ay sadece 2 gün geciktim ve eşimle eczaneden test alıp uyguladık. veee çift çizgi :))) o heyecanla bütün yakınlarımızı aradım ve hamileyimmmm diye haykırdım. ameliyatımı yapan doktorumun önerisiyle şirin hanım ı buldum ve ona gittik :) ilk testler ve ultrason eveett hamileydimm, hamileydikk :) eşim benden daha heyecanlı daha belirtileri yaşıyordu çünkü :) ilk 3 ay düşük riski vardı maalesef :( 2 kez kanamam oldu ilaçlarla ve yatarak riski atlattım,ama işimi bıraktım benim için önemli olan bebeğimdi artık.. ben gitmiştim,yerine o gelmişti o hayatımın merkezi oluvermişti daha karnımdayken.
hafif mide bulantıları,sadece 2 kez aş erme yaşadım. sıra cinsiyete geldi.. eşim bakmaya gerek yok erkek rüyamda gördüm eminim diyo,ben yönlendirme beni de diye isyaaan ediyodum :) sonuç yüzde 99 erkek dedi doktorum defalarca gösterdi oğluşum kendini hemde pişkin ve sırıtarak :) bir keresinde el bile salladı bize:) herşey çok yolundaydı,13 kilo almıştım bile zaman zaman yoruluyo hatta çok gezenti bir hamiş olduğumdan yollarda bayılacak gibi oluyo ve biyerlere oturuyodum.. sonra birgün ayrıntılı ultrasonumuzda garip bişey oldu. normalde göbek kordonu 3 damarken bizde 2'ydi.. çok canımız sıkıldı,ağladım o haftasonu bana 10 yıl gibi geldi. doktorum böyle konularda isim yapmış prof. bir meslektaşına yönlendirdi hemen pazartesi gittik.. çok babacan ve hamile kafasından anlayan acayip rahatlatan son derece yüreklendiren bir muayeneden çıkıp bizim oğlanın en fazla normal kilosundan yarım kilo daha az doğacağını öğrendik.. sonrası son güne kadar anne-oğul tam gaz gezdik.. o içimde tekmeledikçe,5 dakikada bir beni tuvalete yönlendirdikçe ben yüzümde garip bir sırıtışla gezip durdum..36. haftamızda rutin kontrolde nst ye bağlayan hemşirenin yüzü bir anda değişti,güya bana çaktırmadan doktorumu çağırdı. önce ultrason ve sonra normal muayene için benden izin alan doktorum ohhhh diyerek kalktı ve çok şükür elif açılman yok yoksa doğumhaneye gidiyoduk dedi. o gün hastanede kaldık serum ve ilaç verildi. meğer benim sancım başlamış ve ben anlamamışım :) nasıl bir bünye nasıl bir ağrı eşiği varsa bende :)))
18. haftadan itibaren doğum şeklimiz doktorumla ortak aldığımız karardı. o bana bıraktı sen nasıl rahat edeceksen hangi yöntemi istersen şartlar uyduğu takdirde arkandayım demişti. ben epidural sezeryan istemiştim geçirdiğim ameliyat normal doğumu zora sokuyodu zaten. 36. haftada yaşadığımız doğum riskini göze alarak 38+2 de sezeryana karar verdik. son kontrollerde benim tansiyonum yükselince son kararımız genel anestezi oldu..
planlı doğum çok büyük rahatlık,tabii bebeğinizde bu plana uyarsa :) biz odası,kıyafetleri,benim kişisel hazırlıklarım,hastane çantası,çikolataları,kurabiyeleri,kordon kanı saklanması ile ilgili bütün hazırlıkları tamamladık.yatış işlemlerini de birgün önce kontrole gittiğimizde hallettik. salı sabah duş,makyaj kıyafet hazırlığımızı da yapıp suit odamıza gidip yerleştik. odamız süslendi,benim hazırlıklarım yapıldı, bütün sevdiklerimiz geldi beni ve oğlumu ameliyathaneye geçirdiler. o son anki heyecan,kalp atışı,eşimin gözleri,etrafımdaki herkesin özellikle babamın ağlamaklı,heyecanlı,mutluluk dolu bakışı..hepsi dün gibi gözümün önünde..bekleyin oğlumu alıp geliyorum dedikten sonra gelen hıçkırık ve mutluluktan ağlama sahneleri..
ameliyathaneye kadar gelen eşim doğuma giremedi,cesaret sıfır oldu bir anda :) hatta heyecandan otomatik kapıya bile sıkıştı canımm.. ben doktorum,hemşireler,ekip ve kordon saklamak için gelen ekiple ameliyathaneye girdim. sonra damar yolu,baticon vs.. işlemler tamamlandı son anda saate baktım tamam yükselen burcu da olmasını istediğim zamana denk geldi deyip bayıldım :))
gözümü açtığımda yatağımdaydım.salon tıka basa doluydu rahatlama,konuşma ve gülüşme sesleri,kime benzediği tartışması içinde buldum tüm sevdiklerimi.. eşim saçlarımı okşuyodu..kuzenim yatağa getirdi oğlumu ve göğsüme yatırdı o anki bakış göz göze gelmemiz o kokusuuu dünya durdu sanki sadece ikimiz vardık oğlumlaaa bu sahne ölsemde hafızamdan çıkmaz sanıyorum o koku hiçbir kokuya değişmeyeceğim her nerde olsa hissedeceğim o evlat kokusu..o kesilen ama görünmeyen ömür boyu var olacak göbek bağı..annelik gerçekten büyük bir mucize ve ben hergün oğluma baktıkça Allah a dua ediyorum iyiki diyorum.. hamilelikte ve doğumda yaşanan acı anında unutuluyo yerine koskocaman bir mutluluk kalıyo anne oluyoruz dahası varmıı :)) Allah isteyen her kadına yaşatsın bu mutluluğu..