elfff Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 49
Doğum Kilosu: 3 400
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: gelişim hastanesioturuyod
eşimle severek evlendik.çocuk düşünmüyoduk kirada oturuyoduk eşim çalişmiyodu.ve 6 ay sonra babamın evine geçmeye karar verdik tabi bu hiç kolay olmadı eşimi cok zor ikna ettim ve tabi oda ailesini neyse taşındık filan derken evliliğimizde 9 ay geride kalmişti ve benim cevremde cocuk sahibi olamayan okadar insan vardiki . benimde içime endişeler düşü verdi ya olmazsa diye ..ve artık cocuk istiyodum eşim işe girmişti kirada vermiyodum .
ve aradan 1 ay gecti adet görmedim5 gün gecikmişti ve gittim hemen test aldım yaptım ama cıkmadı. 1hafta daha gecti yine hasta olmadım.ve gittim bi test daha aldım.ve hamileydim.dünyalar benim oldu ve hemen eşimi aradım aksam ihastane kan tahlilı fii lan derken halen inanamiyodum hamileydim 4 ay cok kötü gecti sabahları mide bulantısı öğlenleri iş yerinde yemek yiyemez oldum resmen 1 elmayla akşam ettimi hatırlıyorum.sevgili eşim bana bu aylarımda cok yardımcı oldu temizlik bulaşık yemek hiç kimseye muhtac etmedi beni allah razı olsun.neyse ki günler hızla geciyodu ve 7 ay bitmişti işe zorla gidip geliyodum.ve rapordu filan derken işe ara verdim.ve 36 haftalıkken kontorole gitmiştim.ve bebeğimin kalp atışları cok düzensizdi sancımda başlamiş ama ben hiç bişey hissetmiyodum ve 2 santim açılma vardı.ve doktorum seni acil doğuma almamız lazım cocuğa oksijen gitmiyo dedi
yarın saat 8 de burda ol diyince resmen şoka girmiştim ve dışarı cıktım hemen eşimi aradım ağlıyarak ve durumu anlattım oda hemen yanıma geldi .
annemlerin evi hastaneye cok yakındı kocasinanda
ama ben avcılarda oturuyodm eve git canta hazırla filan derken heyecandan duramıyodum bi yandan korku neyse sonunda sabah oldu annem ,eşim,kayın validem yengem filan hastaneye gitik serum filan takıldı ve saat 2 de sezaryana alındım ama korkudan olüyorum amaliyat haneye girene kadar bildiğim bütün duaları okudum
doktorum bi yandan sacımı okşuya korkma kızım diyerek ve nasıl bayıldimi hatırlamıyorum bile gözlerimi actığimda nefes alamiyodum ve hemen müdahale ettiler filan odama cıktığimi filan hatırlamiyorum cocuğumu bile görmemiştim ve beni yatağa aldıklarında canım cok yanıyodu cok ağrım vardı resmen ölüyodum
ve sonra oğlumu odaya getirdiler ama ben her yeri bulanık görüyodum oğlumun yüzünü hatırlamıyorum bile ama nefes almakta cok zorlanıyodu kayın validem hemen hemşireleri çağırdı ve oğlumu aldılar ben nasıl ağlıyorum ve bi ara nargozun etkisiyle uyumuşum ve gözlerimi actığimda annem basımda ağlıyodu kesin yolunda gitmeyen bişeyler vardı.bebeğimi sordum küveze almişlardı bebeğimi cok ağladım sızladım ama göstermemişlerdi
ve aradan 1 gün gecti bebeğimi daha görmemiştim
ve sütüm akıyodu resmen sütümü sağdım ve hemşireler kabul etmedi bebeğim yoğun bakımda göbekten besleniyomuş.bunu öğrenince bi şok daha atlatmiştım ağlama kirizi filan ciddi bişey var diye ve aksam beni taburcu ettiler.hastaneden eli boş çıkmak bebeğimi almadan eve gitmek cok zor gelmişti kendi acımı ağrılarımı unutmuştum coktan.eve gittik annemlere hastaneye yakın olduğu için ve 2 saat sonra dayanamadım yine hastaneye bebeğimin yanına gittim.ve onu gördüm cok güzel bembeyaz bi bebekti ve gözlerini actı bana baktı.biz bu hecanla eve geri döndük ve sabah zor olmuştu zaten 7 de geri gittik ve hemşire bebeğimi emdirebileceğimi söyledi ve beni hazıladılar yoğun bakım ünitesine aldılar bebeğim kucağımdaydı cok mutluydum.bebeğimin nefesleri düzelmişti yarın taburcu olabilir dediler ve ben mutluluktan ağladım .ve yarın oldu hastaneden cıkışı yapıldı bebeğimin.ve aradan 4 yıl geçti ve ben içimde bi can daha taşiyorum ve aynı heyecanla
allahımm bütün cocuklarımıza sağlıklı huzurlu mutlu bi gelecek nasip etsin