ecrinduru Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 57
Doğum Kilosu: 4170
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: ankara özel veni vidi hastanesi
ankaraya taşınmıştık ve 3 ay aradan sonra ben kendime nihayet iş bulmuştm bir inşaat firmasında inşaat teknikeri olarak göreve başladım. o gün akşam işten çıktım eşimle eve dönerken hafif hafif mide bulantılarım vardı ama geçer diye düşündüm işin stresindendir dedim ama değilmiş o gece dahada fenalaştım hemen gata acile gittik kan testi yaptı biraz yüksek çıktı ama doktor emin değilim haftaya tekrar kadın doğuma git tahlil yap dedi. bu sefer ankara etlik kadın doğuma gittik yine tahlil yaptı tahlilde yüksek ultrasonda gözükmüyor. 48 saat sonra tekrar gel dedi ve gittiğimde bu sefer o minik şey gözüktü ultrasonda ama sevineyimmi üzüleyimmi bilemedim. hiç beklemiyordum hamile kalmayı planlanmamıştı ama oldu. rabbim her zaman en hayırlısını bilir bizim için. tabi benim işe veda etmem gerekti ondan sonra çünkü çok zor bir hamilelik geçirdim. devamlı mide bulantıları nerdeyse 9 ay kustum ama bebeğim buna rağmen çok sağlıklıydı. şekerim çıktı suyum yükseldi bunun için hastanede yattım. benim için o hastane günleri kabustu her an birşey olacak kötü birşey çıkacak diye çok korkuyordum. her hastaneye gittiğimde bile ayaklarım titriyordu ne zaman doktorun odasından muayene olup çıkınca yeniden doğmuş gibi oluyordum iyi haberleri duyunca. çok korkutuldum doğumla ilgili hamilelik süreciyle ilgili. insanlar bilinçli bilinçsiz konuşuyorlardı ve ilk defa anne olacağım için panikliyordum. karnında bebeği ölenler düşürenler daha neler neler bunları duydukça doğum anı benim için kabus oluyordu. en son 34. haftada hastaneye yattım suyum yükselmişti. ben doğuma alırlar diye bekledim ama almadılar 1 hafta sonra taburcu oldum. 39 haftada hastaneye gittim. yine herşey normal bebek kilo almaya hızla devam ediyor ve bende hiçbirşey yok. artık 41. haftada evimin yakınındaki hastaneye gittim. ve 41 haftalık hamile olduğumu duyunca niye bu kadar seni beklettiler diye kızdı artık bana veya doktorlara ben iyice korktum. baktı suyun artmış dedi senin hemen doğuma alınman lazım dedi. nst ye bağladı sancı yok. alttan muayene etti açılma yok bebekde 4 kilonun üstünde olunca sezeryan olman senin için iyi yoksa bu bebek seni yırtar geçer dedi.o an eşimi aradım ve sezeryana karar verdik ertesi gün ( cuma ) için karar verildi hemen ameliyathaneye gittim anestezi ile konuştum. epidurale karar verdik. tahlillerimi verdim. eve döndük ama heyecandan iyice paniklemiştim. sabah 8de hastaneye gittik. beni hemen odaya aldılar tekrar muayene nst filan sancı hala yok. odama çıkarttılar beni hazırladılar. hemşireler başımda biri ameliyat önlüğü giydiriyor biri tansiyona bakıyor. sonra yatağa yattım biraz sırtım dinlendi o koşuşturmacada. hemen sonda taktılar ve ben sedyede amelaythaneye doğru gidiyordum. o an eşim elimi tuttu korkma dedi yanındayım annemin gözleri dolu dolu. kalbim yeriden çıkacak gibiydi. ameliyathaneye girdim heryer ışık ve çok soğukdu. ben heyecandan daha da üşüyordum. biraz konuştular benimle ve başımı dizlerime doğu oturur vaziyette eğmemi istediler. daha bana soru sorarlarken belime iğnenein girdiğini hissettim ve o an doğumun başllayacağını anladım . masaya yatırdılar önümde kocaman bir yeşil önlük kollarım bağlı birinde tansiyon aleti diğer kolumu hemşire tutuyor devamlı benle sohbet ediyorlar bi taraftanda. sonra işte o ana kızımın karnımdan alınıp masaya götürüldüğünü gördüm. o kadar hızlı hareket ediyorlardı bir yandan tartılıyor boyu ölçülüyor bir yandan da temizlenip giydiriyorlar. harikaydı tek kelimeyle harikaydı. sonra yanıma getirdiler beni o küçük dudaklarıyla yüzümü yalıyordu ağlamaya başladım bir türlü sakinleştiremiyordum kendimi.sonra onu götürdüler ve ben ne kadar daha o masada kaldım hatırlamıyorum. kendimi çok yorgun hissediyordum ve biran önce kızımı görmek istiyordum.benim yanımdan alınca kızımı babasına götürmüşler onun kucağına vermişler ve eşim o zaman anlamış baba olduğunu ağlamaya başlamış. sonra odaya geldik ve ecrinimi getirdiler bana hemen tuttu memeyi iştahlıydıda çok şükür. ama ben çok kansız kalmıştım 2 ünite kan yedim serumlar artık ellerim kollarım delik deşikti sonrada 3 ay boyunca kan ilacı kullandım. hastaneden çıktığımın ikinci günü kolumda şidettli bir ağrı vardı kızımı alamıyordum kucağıma hemen ankara ihtisas hastanesine gittik kolumun ultrasonunu çektiki kolumdaki damarlar tıkanmış kan akışı zayıflamış birazda bilinçsiz hemşirelerden mi kaynaklandı artık bilmiyorum çünkü hastanede yatarken hemşireye serum yerimin çok acıdığını ağrıdan duramadığımı söyledim geçer dedi sanırım ondan olmuş bir yandan sezeryanın acısı bir yandan kolumun acısı bir hafta boyunca iğne vurulmaya gittim o halimle kolum şükür düzeldi ama hiç düzelmeyecek sandım şimdi şükür hepsi geçti ve 11 ayımızı dolu dolu yaşadık ve yaşamaya devam ediyoruz kocaman bir kız oldu ve o an bir rüya gibi geldi geçti. ben burda yazan bazı anneler gibi çok badireli şeyler atlatmadım ama her anne adayının yaşadığı sıkıntıları korkuları yaşadım ve bunu paylaşmak istedim. herkese yavrularıyla mutlu sağlıklı günler nasip etsin rabbim. allah herkesin evladını kendine bağışlasın inşallah...