durugul0101 Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 57
Doğum Kilosu: 3800
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: adana metro hastenesi
DOĞUM HİKAYEM
03.07.2010 yılında evlendim evlendiğim ilk günden beri bebeğimin olmasını çok ama çok isitiyordum rabbim gönlüme göre verdi ve evlendiğim ay hamile kaldım ben ve eşim çok ama çok mutlu olmuştuk sevinçten havalara ucuyorduk ama ne yazık kı bebeğimi düşükle sonuçlandı çok üzgündüm hayat bana cehenneme olmuştu ama rabbim yüzümü 4 ay sonra tekrara güldürdü ve hamile kaldım her şey çok güzeldi çok mutlu olmuştuk 8 haftalık olmuştum bir akşam eşim evde yokken benim kanamam oldu ve o an ölmek üzereydim bir daha düşük yaşamak beni maffedecekti hemen eşimi aradım geldi doktora gittik bebeğim iyiydi ama düşük tehlikem çok ama çok yükseti doktor bana yatış verdi 5 ay boyunca benim hergün kanamam oldu hergün hemde öyle böyle kan değildi parça parça pıhtılarda gelirdı her gördüğümde elim ayağım titrerdi bende artık psiikoloji kalmamıştı 5 ay boyunca yattım 5 ayın sonunda herşey normale dondu ama ben çok korkmuştum her an düşük korkusuyla yaşıyorum neyseki herşey düzeldi ve hamileliğim son ayına yaklaşatım herşey çok güzeldi kanam dışındA çok rahat bir hamilelik geçirdim her hafta kontrole gidiyordum ben normal yolla doğurmak istediğim için bekledik doktorumla 40 haftaya kadar ama artık kızım doğum hazineme girmeyince mecburen sezeryana karar verildi......ve büyük gün geldi benim doğum yapamam bir gece vardı eşimle çok heyecanlıydık sabah 8 de kızımı kucağıma alacaktım meleğimi artık kucağıma alamam son saatler vardı sabaha kadar yatmadım dua ettim çok heyecanlı ve çok korkuyorum ve sabah saat 7 eşimi uyandırdım kalktık ama ne ben ne eşim hiç konuşmuyoruz eşim bana birşey olacak diye çok korkuyordu gözlerinin dolduğunun farkındaydım bende ağlamamak için kendimi zor tutuyordum eşimle yola çıktım annemi halamı aldık hasateneye gittik yatış işlerim yapıldı bana o yeşil önlüğü giydirdile ama ben çok heyacanlıyım çok korkuyorum ve doğuma gitmek için sedyeye alındım ameliyathaneye doğru giderken ben ve eşim ağladık tutamdım kendimi artık gözlerimin içine annem eşim baka baka gittim ameliyathaneye giridm ben çok korkuyordum ve artık doğum başlamıştı spinal doğumla kızımı doğurdum uyandığımda ilk sorduğum kzım yaşıyormu:(meleğimi bana koklatıllar ve bizi odaya aldılar eşim beni beklerken çok korkmuş ilk beni öptü ve kızını kucağına aldı eşim ağlamya başladı ve ben kızımın benim gözlerime bakması o an müthiş birşeydi 9 10 günüb ayın sonunda dünyalar güzeli kzımı kucağıma almıştım rabbim bana bugunleri yaşattığı için milyonlarca şükür olsun rabbim herkese nasip etsib artık kızım kocamn oldu 12 aylık .oldu....