denizz81 Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 50 cm
Doğum Kilosu: 3.460 kg
Doğum Tipi: Normal
Hastane: Özel Balat Hastanesi
Hamileliğim boyunca bu siteyi takip ettim.Uzmanlara soru sordum,doğum hikayelerini okudum,çok güzel bilgiler edindim...Doğum hikayalerini okurken ağlamaya başlardım;ister sezeryan ister normal doğum olsun inanılmaz duygusal ve muhteşem bir olay doğum...Gelelim hikayemize :) Hamileliğimin ilk 3 ayı griple mücadele ettim.Çok korktum birşey olacak diye;ilaç içemiyorum,aktardan ıhlamur haricinde birşey alamıyorum tam bir kabustu...Ama çok fazla kivi ve yeşillik tükettim ve sonunda iyileştim.Tarama testlerinin yapılacağı döneme girdik,ben hiç birini yaptırtmadım;çünkü çıkan olumsuz bir sonuç bile olsa bebeğimden asla vazgeçemezdim.Sadece ayrıntılı ultrasona ve aylık ultrasonlarıma girdim.Kan tahlillerimde TSH yani troid değerlerim yüksek çıkıyordu (15).O kadar çok olumsuz yazılar okudum ki hamileliğim en büyük stresi buydu,kahrettim kendimi aylarca ya şöyle olursa ya böyle olursa diye...Ve doğum tarihi yaklaşık olarak belirlendi 15 ağustos gibi dedi doktor.Doğum tipimizi seçerken çok kararsızdım.İnternetten normal doğum videoları izlemiştim ve inanılmaz korktum,e ama sezeryanı izleyince ondan da korktum,hiç bir farkı yoktu bana göre...O yüzden son 2 ay kala hiç birşey izlemedim etkilenmemek için.Tahmini doğum tarihine 15-20 gün kala bebeğimin kafası aşağıya döndü.Dedim normal doğum yapmalıyım benki kimseye muhtaç olmayayım,hemen kalkayım ayağa ve sütüm bol olsun.15 Ağustos geldi geçti bende sancıda yok herhangi bir doğum belirtiside yok.Eylül e girdik hala yok.Ağustos un son haftasındaki muayenemde doktor "gelmezse 7 eylül cuma sezeryanla alalım" dedi.3 Eylül pazartesi sabahı hafif bir adet sancısı gibi bir ağrım oldu ama geçti,aynı günde muayenem vardı yine.Doktor yarın yatış yapıyoruz dedi.Sanırım o zamana kadar bu çocuğun birgün doğacağına ihtimal vermemişim :) Epey bir şaşırdım,rüyada gibiydim...4 Eylül öğlen vaktinde gittik hastaneye cümbür cemaat.Bende full makyaj,hiiiç sanki doğuma gitmiyorum,şaşkın şaşkınım :) Eşimle birlikte bizimkilere "siz oturun biz kayıt yaptırıp gelelim"dedik.Kayıt yapıldı,hemen beni sancı odasına aldılar,ne olduğunu bile anlayamadan giydirdiler beni ve suni sancı verilmeye başlandı.Başta adet sancısı gibiydi tamam dedim iyi,ama sancı aralıkları azalınca inanılmazdı.1 cm açılmam vardı.İnternetten nefes egzersizlerini izlemiştim,aynılarını uyguladım ve çok faydasını gördüm.İnledim tabiki ara ara ama asla bağırıpda enerjimi boşa harcamadım.Yaklaşık 3 saat sancıdan sonra muayene esnasında suyum geldi ve doğumhaneye gittik.15 dakikalık ıkınmalar sonucunda bebeğim doğdu.Tabiki bu kadar kolay değildi,bir ara bağırdım çıkmayacak bu çocuk diye;ama derin soluk alıp var gücümle ıkınınca 15 dakikada doğum gerçekleşti Allah a binlerce şükürler olsun...Birde benim bütün derdim o suni sancı serumuylandı.Doğumhanede hemşireye "ne zaman geçecek bu sancı "diye söylendim,doğurunca tabiki dedi.İnanın bebek çıktığı an oradan oynaya oynaya çıkabilirdim,o derece iyiydim yani :) Bebeğim kakasını yemiş birazcık,o yüzden yarım saat filan küvezde durdu,zaten o sıradada benim toparlanmam etmem ancak sürdü.Herkes beni odada bekliyormuş,tekerlekli sandalyeyle odaya "ben geldiiiiiiiiiim" diye kocaman bir gülümsemeyle girdim,herkes bir şaşkınlıkla ağlamaya başladı ve bende tabikiiii...5 dakika sonra kızımı getirdiler odaya,aman Ya Rabbim böyle bir duygu olamaz.Allah ım bize bağışlasın prenses gibi bir kızımız oldu.Çirkin bile olsa ne olacakki,kirpi bile yavrusunu pamuğum diye severmiş :) Şimdi kızımız 2 aylık,zor gecelerimiz,zor günlerimiz oldu tabikİ.Ama zaten annelikde bu değil mi,onunla geceleri sabah etmek,her ağladığında göğsüne almak,açsan bile onu doyurmak,ateşi olduğunda onunla hasta olmak değil midir...Bu arada normal doğum yaptığım için hemen ayağa kalktm evet,ama sütün zar zor anca 1 ay geldi.Şu an 31 yaşımdayım ve bu güzelliği daha önceden yaşasaydım diyorum.Allah herkesin evladına sağlıklı hayırlı ömür versin...