demas Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 45 cm ve 42 cm
Doğum Kilosu: Aslı=1910gr Demir=1980gr
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Özel Gaziosmanpaşa Hastanesi
1.5 yıl adet düzenleme tedavisi gördükten sonra benim çocuk isteyişimle beraber sorun kalmamasına rağmen mikroenjeksiyon ile hamile kaldım.Ama bu yol o kadar stresli ve yorucu ki Allah kimselere tatttırmasın.İşlemlerden 5 ay öncesi laporoskopi ile ameliyat oldum ve hiç sorun çıkmadı.En son artık çok isteyince karar verdik ve tedaviye başladık.Yumurtalar büyüyüp çatladıktan sonra hastaneye gittim ve yumurta toplandı 4 adet yumurta.Narkozdan ayılırken dr.uma çok az dediğimi Onunda miktar önemli değil önemli olan kalite dediğini hatırlıyorum.Yumurtalar döllendikten sonra transfer için hastaneye giitim.9.9.2009 günü İstanbul'u,Çatalca'yı sellerin götürdüğü gün.Doktorum yol çöktüğü için gelemedi stresim iyice arttı başka dr transferimi yaptı.Odaya geliş,yatış,evde bekleyiş,iğneler ve geçmek bilmeyen 12 gün.Ramazan bayramının 2.günü test yaptırdım ve yine geçmeyen 2 saat.Ama sonunda anlatılamayacak kadar büyük mutluluk,sevinç,gözyaşı.Birkaç gün sonra ultrason muayenesi ve o da ne bir tane kalp atışı 3 gün sonrra ki ultrasonda 2.kalp atışı.Mutluluk anlatılamaz Allah'ım emeklerimizi boşa çıkarmadı sonsuz şükürler olsun.Daha sonra stresli günler kanamalar başladı gittiler diye düşünmüşken yerleşme kanamaları olduğunu öğrenip rahatlama süresi ve 5 ay geçmeyen mide bulantıları ve kusmalar.32+3te ki dr kontrolümde herşey yolunda NST de sorun yok tam rahat edicem artık derken ertesi gün gelip beni doğuma götüren sancı.Dr.dan geldikten sonra kasılmalara bağlı verdiği ilacı içmeye başlamıştım hafif olan sancılarımı erteliyordu ama akşam ilacı içtikten ve etkisi geçtikten sonra bütün gece belimden başlayıp kasıklarıma inen sancı.Sabır ettim,kondurmadım çünkü daha yeni dr.dan gelmiştim.Ama sancılar geçeceği yerde 10dkdan 8dkya 5 dkya iniyordu.Kimseyi kaldırmadım bütün gece çektim bir ara annem dra gidelim dedi yok dedim sabah ilacı içicem ve geçicek yat dedim bende yattım ama mümkünü yok sancı artıyor.Sabah olunca kalkıp banyomu yaptım ve 8.20de drumu aradım 3 dkda bir gelen sancım olduğunu söyleyince hastaneye gitmemi Nst ye bağlanacağımı ve kendisininde hemen geleceğini söyledi.Hemen yola çıktık 8.45te hastanedeydik ama o yol bana bitmedi.8.50de NSTye bağlandım 1 bebeğin kalp atışları bitti ikinciye yeni geçmiştik ki saat 9.00 da drum geldi ve hemen makinenin kapatılmasını çok sancım olduğunu ve muayene edeceğini söyledi.Muayeneden sonra herşey çok ani oldu.Hemen küpelerimi yüzüklerimi çıkarıp beni giydirdiler,damar yolu açıldı dışarıda da drum hemen ekip kurdu ve ben şaşkınlık,korku içinde 10 dk da ameliyata alındım.Çok korktum,heyecanlandım çünkü daha erkendi küvöze gireceklerdi.Daha erken dedim,ağladım ve uyudum,uyandığımda ilk iyiler mi dedim iyiler dediler.Çok şükür dedim.Odama çıkarıldım ama bebekler yok tabiki yoğun bakım küvözündeler emme refleksleri oluşmadı diye hortumla beslenecekler,ciğerlerde filan sorun yok tek sorun beslenememeleri ohhh dedim ama görmek için sabırsızlanıyordum tabi oda boş olunca yine de hüzünleniyor insan.Sonra drum geldi erken daha diyor doğum gelmiş hala erken diyor dedi ama sağolsun çok iyi bir dr.herşey bir anda oldu ve beni sağsalim çocuklarıma kavuşturdu.Sonra beni yürüttüler bebeklerimi görücem dedim kalktım yürüyorum yanlarına gidicem dedim tekerlekli sandalyeye oturttular yoğun bakıma girdik 2side ayrı küvözde küçücükler her yerlerinde kablolar ağızlarımda hortumlar var Pespembeler çok güzeller dedim sürekli geriniyorlar alan genişleyince ne yapsınlar ağlıyorlar sesleri bile çıkmıyor uyuyorlar.Allahım dedim bunlar benim mi sana sonsuz şükürler olsun ama kucağıma alamadım enfeksiyona karşı vermediler.Sonrasında 19 günümüz küvözde geçti.Hergün gittik yanlarına 16.günde kucağıma verdiler çok küçüklerdi çok sevdim çok kokladım ama artık gelsinler istiyordum.19.gün aradılar bebekler taburcu olacak diye telaşlandım ağladım ve hemen eşyalarını alıp hastaneye koştum.O gün ilk kez emzirdim çok başka bir duygu evimize geldik 2 yeni küçük insan vardı hayatımızda artık herşey onlar üzerine kurulu herşeyde ilk onlar düşünülüyor.Bugün tam 14 aylık oldular Allah acılarını göstermesin ve herkesin evladını anne babasına bağışlasın.İsteyen herkese de hayırlı evlatlar nasip etsin.Onları kucağa alınca ne göbekten ne kalçadan olduğum iğneler,ne kanamalar,kusmalar,ameliyat,stres herşeyi unuttum iyiki varlar.Allahıma şükürler olsun.