ceylincim Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 48
Doğum Kilosu: 2200
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Ş.Urfa- Özel Şanmed Hastanesi
24.01.2014 perşembe 17:45 doğum saati ama öncesi hatta yıllar öncesi var bu hikayenin. Yılardır kronik hastalıklarla baş etmeye çalışıyorum. Eşimlede böyle bir zamanda tanıştım 2005 yılında hep ona hastalığımı anlattım ama birbirimizden kopamadık 2010 yılın da ailelerimize anlattık evlenmek istediğimizi söyledik benim babam tamamen karşı çıktı. eşimin ailesi nasip dedi babamı ikna etmek çook zor oldu ama biliyorum halen kırgın. 2010 aralık ayında nışanlandık. 16.10.2011 evlendik. Hep çocuk hayali kurardık biliyorduk rahatsızlıklarım ve içtiğim ilaçlardan dolayı çocu hayalde kalma ihtimali vardı. evlendikten 2 ay sonra dr. gittik ilk olarak ilaçları bırakmam gerekiyordu. ilaç dozları düşürülerek mart ayına kadar ilaçların hepsini bıraktım haziran ayında hamile olduğumu düşündüm ama korkudan ne test yaptık ne dedr. gittik. ta ki temmuz 6 dr gittik 6 hafta 4 günlük gebe olduğumu öğrendim. hiç aşermelerim olmadı kendi rahatsızlıklarım olduğu için çok nazda yapamadım sadece 19 haftalık hamile iken bebeğim karnıın sol kızmına saplanmış kımıldamıyordu 3 gün istirahat ettim. korkudan aileme bile hamile olduğumu söyleyemedim . 14 haftalıkken ancak müjdeyi verebildim. Hep korktum kaybetmekten korktum. Çalışmaya devam ettim hiç ara vermedim. Çok zorda değildi kolay hiç değildi öyle arada bir duygu ifadesi çok zor. 32. haftada çalışabilir raporunu da aldım hedefim yasal çalışma süresini tamamlayıp kızımla daha uzun zaman geçirmekti. Annem ve ablam yanımda olsun istedim doğumumda ama nasip lmadı kızım sabırsızlandı ve 35.4 te dünyaya geldi ama nasıl dünyaya gelmekti bu. ASIL HİKAYEM. 17.01.2013 perşembe hergünkü gibi iş yerindeyim bir bayan mesai arkadaşım maşallah halen çalışıyorsunuz sanki hamile değilsiniz dedi evet dedim bende kendimi iyi hissediyorum 29 ocağa kadar çalışmayı düşünüyorum dedim. Ama o hafta dr. gitmem gerekiyordu işimizi ayarlayamadık p.tesine erteledik. Kan uyuşmazlığımız için 2. testi yapmamız gerekiyordu dr. aradım oda pazartesi muhakkak gelin dedi bizde tamam dedik. Pazartesi sabahına urfaya gittik (ben viranşehirde yaşıyorum.) ultrasonla baktı iyi dedi ama hiç yorum yapmadı. NST ye girin şu tahlilleri yapın görüşelim dedi bizde bütüngün laylaylom gezdik çığercide kahvaltı yaptık. kızımın son ihtiyaçlarını aldım saat 14 tahliller çıktı ve dr. yanındayız. bir kez daha ultrasonla baktı ben helbet dedim son ay olduğu için böyle olması gerekiyor dediğim anda konuşmaya başladı... hemen hastaneye yatmanızlazım bebeğin hiç suyu yok diyebilirim. 3-4 gün tedavinin ardından belkide erken doğum olabilir dedi ama küvez yok bebeği dışarı gönderebiliriz kendinize bir küvez hazırlayın dedi. dünyamız başımıza yıkıldı şaştık kaldık Hastane çok kötü idi aileyi aradık hayırlısı olsun dediler ama biz üniversite hastanesine gittiğimiz için eşim refakat edemezdi çünkü özel odaları yoktu ama yinede biz hastaneye gittik gözümüz yaşlı telaşlı ama farkındayım eşimde haykırmak istiyor ama söze dökülen birşey yok. doğum odasında yatak vardı beni eşimle oraya aldılar acil bir doğum olmassa burada misafir edicez dediler bu oda 2. doğum odası imiş ama birde tembihlediler eşin koridora çıkmasın. Refakatçimiz yok eşimle kaldık başbaşa sonra abilerden haber geldi çocuklar çıkın özel hastaneye geçin dediler o dr. mecbur değilsiniz. hemen tanıdık bir dr. bulduk imzamızı attık saat 19 suları idi Şanmed hastanesine gittik. İnanın DR. kapıda karşıladı. 4 gün hastanede yattık. Hemen muyene tetkikler NST ultrason yatış kararı. Hemen iğne yapıldı serum takıldı 4 günün sonunda dr. Bebeğimi almaya karar verdi çünkü hiçbir gelişme olmadı 4 gün boyunda suyunda değişiklik yoktu ve bebekte gelişme yoktu. Ben dr. nasıl yalvarıyorum Dr. bey annem 29 ocakta gelecek mümkün olmaz mı tedaviye devam etsenizde salı günü annem burda iken ameliyata alsanız yok öyle olmadı yalnızlığında verdiği hüzünle ve dualarla perşembe 17 civarı ameliyata girdim. Gözümü açtığımda herkes başımda ama bebeğim ortalarda yok. Sessizce soruyorum hani bebeğim nerede onlar bebeğin bir şeyi yok sadece kontrol amaçlı küveze koydular eğer herşey normalse birkaç saate verecekler ama ben için için ağlıyorum. Herkez teskin etmek için birşeyler söylüyor ama ben sadece evladımı görmek istiyorum . 3 saat kadar bekledim O 'nu ve 21 suları bebeğim geldi kucağıma verdiler. Tek hatırladığım şey var o na yazrum dedim .Ağladım ağladım şükrettim . Halen daha şükrediyorum . Rabbim herkesin evladını bağışlasın inşallah. evlat isteyen herkese de bu duyguyu tattırsın inş. Allaha emanet olun.