ceos7395 Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 36
Doğum Kilosu: 1400
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Hizmet Hastanesi
Merhaba;

Oğlum 10 yaşındayken eşim ısrarlarıma dayanamadığı için ikinci çocuk fikrine en sonunda tamam dedi. Ama biz istedik diye hemen herşey olmuyor malisef
1 yıl boyunca hamile kalabilmek için uğraştım. Olumsuz hiçbir sebep yoktu oğlumda çok çabuk hamile kalabilmiştim. Bir çok doktora gittim en sonunda 1 yılın sonunda hamile kaldığımı öğrendim.
Çok çok mutlu bir gündü benim için. Çok sorunsuz güzel huzurlu bir hamileleik geçiriyordum. Ta ki bebeğim 5 aylık oluncaya kadar. Ramazan bayramının 1. günü abimlere bayramlaşmaya gittiğimizde merdivende olduğum yere düştüm .Merdivenden inerken 10 yaşındaki oğlumla sohbet ediyordum bir anda dikkatim dağıldı ve ne olduğunu anlamadan karnımı koruyarak düştüm. Ambulans beklerken oğlum bir köşede ağlıyor ‘’ben annemi lafa tuttum bana bakarken düştü diye ‘’ bir yandan karnımdaki bebeğimi düşünüyorum. Oğlumun yanına kalkıp gidip teselli edemiyorum. O arada aklımdan geçen tek şey oğlumun psikolajisi ve karnımdaki bebeğimin sağlığıydı. Bana ne olursa olsun umrumda değildi. Oğlumu yanıma getirdiler o beni ben onu teselli ederken ambulans geldi. Sonuç 3 tane parçalı ciddi kırık 
Çekilen filmler bayram günü evlerinden çağrılan doktorlar sonucunda ameliyat olmama karar verdiler. Bu süreçte sorumluluğu kabul ettiğime dair imzaladığım kağıdın haddi hesabı yok tabi. Aslında doğum olana kadar öyle kıpırdamadan yatmaya razıydım yeterki bebeğime narkoz daha fazla röntgen ışını gitmesin ama sonucunda sakat kalma riskim vardı ve doktorlar beni buna mecbur tutular.
6,5 saat süren bir ameliyat geçirdim. Bu arada bebeğimi korumak için iki kat kurşun yelekle örttüler kurşun yeleğin ağırlığı etkilemesin diye yeleği çadır gibi kurdular. Çok şükür ameliyattan sonra bebeğimi usg ile gösterdiler çok sağlıklıydı. 2 ay ayağımın üzerine hiç basmadım. Ameliyat yaralarım kapanmadı. Bacağım şiştiği için yaralar dahada açıldı. Bu iki ayın 1,5 ayını bacağımda 6 kg lık bir cihazla geçirdim. Ama kafamdaki endişeler dışında yinede bir isyanım bir şikayetim yoktu. Hep şükrettim. Ama korkularım rüyalarımda hep karşıma çıkıyordu. Hep tabutlar hep karanlık hep kasırga hep kötü şeyler görüyordum rüyamda. Artık uyumaya korkuyordum. Doktor kontrolümün sonuncusunda tansiyonum 14-10 gibi çıkmıştı doktorum evde de bi takip edelim diye uyarmıştı. Ertesi akşam ölçtüğümde büyük tansiyonum 18 deydi. Doktorumu aradım 45 dk arayla ölçüp 1-2 tane dil altı aldım ama tansiyorum her seferinde yükselmeye devam ediyordu. En son gece 20 tansiyonla hastaneye gittik. Beni karanlık sessiz odalarda 2 gün tuttular. Bu arada bebeğimin akciğerleri gelişsin diye iğneler yapıyorlardı. Kafa içi basıncımı , tansiyonumu devamlı ölçüyorlardı. Bir hazırlık vardı ama banada kimse net bir şey söylemiyordu heyecanlanıp tansiyonumu yükseltmiyeyim diye. En sonunda ameliyat önlüğünü giyince doktorum doğuma hazırlandığımı söyledi. Bebeğim bu arda 30 haftalık olmuştu. Doğuma girerken hep bir daha uyanmıcam bebeğimi oğlumu birdaha göremicem diye girdim. Ama bu düşüncemi kimseyede söyleyemedim. Hep içimde yaşadım sessiz sessiz ağladım kimseye göstermedim.İki kolumda iki tansiyon ölçerle doğuma girdim. Uyanmam çok zordu. Gerçekten filmlerde olurya kızımla el ele bir koridorda yürüdüğümü hatırlıyorum. Uyandığım anın mutluluğu tarif edilemezdi. Kızımdan haberim yoktu ama oğluma kavuşabilecektim en azından. Odaya çıktım kızımda küçük ama sağlıklıydı. Kendi kendine nefes alabiliyordu. Herhangi bir beyin kanaması filan yaşamamıştı. 1400 gr 36 cm di. 33 gün küvezde kaldı. Bir süre sonra beni emmeye başladı. Yoğun bakım doktorunun dediğine göre ‘’Gördüğüm 30 haftalık doğan en azimli en sağlıklı bebek ‘’ demişti. Benim bacağımın üzerine basmam ,yaralarımın iyileşmesi bebeğimin hastaneden çıkacağı döneme kadar sürdü. Çok şükür şimdi bende kızımda iyiyiz. Prematüre doğum yaptığım için risklerimiz vardı. Hamilelik döneminde aldığım narkoz, geçirdiğim ameliyat ,maruz kaldığım radyasyon , ağrı kesiciler , antibiyotikler, tansiyon ilaçları , 2 ay hoplayarak yürümem , erken doğum , küvez süreci kızıma zarar verdi diye çok korktum. Bir dönem psikolojm bozulmadı değil ama atlattım çok şükür. Bu sürecinde yaşanması gerekiyordu sanırım. Bu yüzden hiç isyan etmedim ve aksine hep şükrettim. Çok şükür ki şimdi herşey yoluna girdi. Çekirdek ailemle mutlu bir hayatımız var.