berilsevda Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 52 cm
Doğum Kilosu: 3.650 gr.
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: izmir ege kadın doğum ve araştırma hastanesi.
ÖLÜMÜ BEKLERKEN MUCİZE OLDU.cinsiyeti geç belli olan bir kıza hamileydim,ilk aylarım çok rahat ve güzel geçti (normal koku hassasiyeti ve hafif bulantı hariç).6.ayımda hastanemi değiştirip kontrollerim için başka hastaneye gittiğimde bende bi gariplik farkettiler,plesenta alt yerleşim vardı,bebek ters,kafası ters,rahim ağzı kapalı gibi bişeyler çıktı böyle iken bizim hastanemiz böyle bi doğumu gerçekleştiremez deyip araştırma ve tam teşekküllü hastane olduğu için beni eski hastaneme yolladılar,eski hastanem özel ve devlet başka bi çok hastane aynı problemi gördü ve hepsi çok kötü şeyler söylediler,bebek ölü doğabilir,anne ölebilir,ikiniz ölebilirsiniz dediler,her an kanama olabilir,kanama başlarsa ölüme yolaçabilir,doğumda kanama olursa ölüm olabilir dediler,bir damla bile kanama olursa hiç bekleme ilk hastaneyi ara ambulans iste önce en yakın hastaneye sonra kendi hastanene dediler,yürümek yorulmak vs herşey tehlikeli ve yasaktı,fiziken olmasada psikolojik olarak çok kötü olmuştum,kürtaj için çok geç olmuştu mecburen doğum yapacaktım,bu arada normal doğum bizi öldüreceği için kesinlikle sezaryen olmaydım,ki o bile hayati tehlike taşıyordu,ben öyle bi haldeydimki acaba kızıma bişey olacakmı,acaba ben yaşarmıyım kızımı bi kez olsun görebilirmiyim diye aylarca içim içimi yedi son 3 ayımı bu düşüncelerle geçirdim,son ayımda özellikle eşim biz çok telaş ve korkuluyduk,özel hastanelere başka başka hastanelere gidip muayene oldum eşim ne kadar para giderse gitsin yeterki kızım ve karım kurtulsun diyordu,hepsi aynı şeyi söyledi ve hiç biri beni kabul edemedi ölüm riski olduğundan sorumluluk alamayız deyip izmirdeki en iyi doğum hastane olduğundan beni eski hastaneme yolladılar,kan gerekli olabileceğinden orda hep hazır varmış,en uzman dr.lar ordaymış geceleri bile.sonra o hastane beni takibe aldı sık kontroller önlemler falan,veee doğum zamanı geldi,zaten çok riskli olduğundan son haftam dolar dolmaz hemen doğuma alıyoruz dediler ve hemen yatışımı yaptılar,ben bütün herkesle helalleştim nolur nolmaz sağ çıkmamakda var diye,ne yazıkki sadece eşimin yakınları vardı benim ailemden kimse yoktu çünki benim doğumumdan tam bir hafta sonra kardeşimin düğünü vardı o yüzden üzülmesinler diye onlara hiç bişey söylemedim,herşey yolunda normal doğum sanıyorlardı,eğer onlara gerçeği söyleseydim düğünü iptal ederlerdi benim için,bunu istemezdim,sözde düğünden hemen sonra benim yanıma geleceklerdi,ben izmirde ailem kıbrısta düğün ise istanbuldaydı o yüzden kimse yoktu yanımda.neyse gelelim doğum anlarına,beni yukarılara aldılar tam iki saat doğum diye içerde kaldım,kelimeye şahadet getirdim ve bol dualarla doğuma başladım,ekibin başındaki uzman beni yakinen takibe alan dr.umdu,çok kötüsün ama seni kurtarıcam merak etme diye beni hep teselli ederdi,sağolsun doğumumuda o girdi kendi ekibiyle,öyle zor geçtiki anlatamam,birde sezaryen kolay acısız derlerdi,oysa ben orda öldüm öldüm dirildim,asla sağ çıkacağıma inanmıyordum,kesi işlemlerinden sonra kalp bölgesi dahil göğüs kafesime öyle bi baskı yapıyorlardıki allahım öyle bi acı yoktur heralde,soluğum kesiliyordu nefessiz kalıyordum oksijen takıyorlardı dayanamıyordum çığlıklar atıyorum ölüyorum diye bağırıyordum bırakın diyordum dayan diyorlardı bir an dursalardı allah korusun bebek ölebilirdi ve tabi bende,allahım yardım et diye dualar edip dayandım ama birde bana sorun,bebeği çıkardıklarını hissettim ve dr.lardan biri maşallah dedi,ben bi an duruldum rahatladım,ilk 5 saniye falan bebeğimden hiç ses çıkmadı o an korkum yeniden başladı sonra bebeğim ağlamaya başladı ve ben kendi ağrılarımı korkularımı unutup sevinçten ağlamaya başladım ve allahıma şükrettim,dr.um benim tarafıma geçip gülümsedi bebeğim iyimi dedim çok iyi dediler ve götürdüler göremedim,sonra odama getirdiler,ilk gördüğüm anda hemen gözlerim doldu,o anın duygularını hepiniz iyi bilirsiniz,bu arada benim doğum bitene kadar aşağıdakiler ecel teri dökmüşler içerde çok uzun kaldım acaba bize bişeymi oldu diye,zaten hepsi diken üstündeydi heran bizden kötü haber bekliyorlardı,heleki eşim,bizi sağsalim görünce oda ağlamıştı.şimdi kızımız tam 3 ay 15 günlük ve çok şükür çok sağlıklı (ikimizde).o kadar zor günlerdiki şimdi bile yazarken çok duygulandım gözlerim doldu.allahım onu bize bağışlasın herkesinkinide ana babasına bağışlasın.amin.çok uzun yazdım sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim.