ahsenyalin Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 49 cm
Doğum Kilosu: 3588
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: İzmir Medikal PARK
Evlendikten 2 ay sonra biraz kasık ağrısı ve birazda yoğun uyku halinde olmam bende acaba olabilirmi? düşüncesini yoğunlaştırdı.Evet test almalıydım ve netleştirip ona göre eşimle paylaşmalıydım 12 ağustos günü akşam testi yaptım ve çok kısa zamanda 2. çizgiyi gördüğümde çığlıklarıma hakim olamadım :)
oysa 15 ağustosta eşime doğum günü hediyesi olacaktı tabi sesimi ve ağlamamı duyan eşimden bunu sabırla gizlemem mümkün olmadı.Öğrenince kanı dondu sanki ilk etapta acaba sevinmedi mi diye düşünürken eşimin bana olan bakışlarındaki hayranlık hala hiç aklımdan gitmez.Hemen ertesi gün doktor kontrolüne gittik çünkü bebeğimi görmek için sabırsızlanıyordum.Doktor kontrolünde doktorun endişeli bakışları bizi biraz tedirgin etti problem mi var dediğimde doktor problem değil mucize var dedi ilk etapta ikiz veya üçüz mü acaba diye düşündüm ama doktorum miyom var ve miyomla birlikte hamile kalmak çok zordur bi çok kadın uzun süren miyom tedavisinden sonra uzun yıllar tedavi alırlar ve hamile kalırlar demişti.Biraz sıkıntılı bi hamilelik geçireceğimi buna hazırlıklı olmam gerektiği konusunda uyarmıştı.Herşeye razıydım o minicik mercimek kadar bebeğimin içimde varlığı bile beni fazlasıyla heyecanlandırmıştı.Doktor kontrolleri evde hareketsiz geçen günler derken kızımı nisan ayında kollarıma alacağım artık kesinleşmişti.Doğum şekline ise bebeğim karar verecekti çünkü YAN pozisyondaydı ve doğuma kadarda düzelmedi.Son kontrolümüzü 1 nisanda yaptık ve doktorumuz 4 nisanda sezeryan ile bebeğime kavuşacağımın müjdesini verdi.Evet geçmek bilmeyen 3 gün kavuşacağım anın heyecanından uykularım kaçmaktaydı.Annem geldi son hazırlıklarımızı yaptık ve hastanede bulduk kendimizi.odamıza çıktık ve hemen hadi bakalım gidiyoruz dediler.Hazırlandık ve ameliyathanenin yollarına düştük annemde ve eşimde ciddi bi tedirginlik söz konusuydu.Bense onları sakinleştirmeye herşeyin yolunda gideceğine inandırmaya çalışıyordum.herşeyin güzel olacağına o kadar inanmıştım ki inanmak başarmanın yarısıdır derler ya gerçekten de öyle imiş.Saat 11:30 da başlayan operasyonda 11:45 de ehe ehee diye bi ses ve ardındanda doktorum Merve hanımın ayy aynı annesi sesini duyunca gözümden yaşlar süzülüvermişti.bebeğim ağlayamıyordu bile :))hemşire bana getirip hadi bakalımm anneye merhabaaa dediğinde kızımın çığlıklarla ağlaması hala kulaklarımda bebeğimmmm kızımmm dedimm ve küçücükk burnundan öptümm kavuşma anını yaşamayı kısmet eden allahıma binlerce yüzbinlerce kez şükürler olsun.Eşimin beni ameliyathanenin kapısında karşılamasını ve bana olan bakışı hala gözlerimde kime benziyor dediğimdeyse benzemek mi FOTOKOPİN resmen demişti :))Bebeğimmm seni çok ama çook seviyorum.Hayatımın anlamısınn.Keşke sana daha önce kavuşabilseydimm.Anne olmak tahmin ettiğimden de güzel bi duyguymuş.Rabbim isteyen herkesi bebek sahibi yapsın inşallah.Doğumdan korkma bulantılı zorluklarla geçen gebelik süreci vs bütün bunların hepsi kızımı kollarıma aldığımda unutuldu.Doğumumda çok konforlu geçmişti.Bunun içinde ayrıca eşime ve annemede minnettarımm.