Çocuklar, ebeveyni taklit eder!
Çocuklar mutlu bireyler içinde yetişirse mutluluğu; geçimsiz insanlar arasında yetişirse geçimsizliği daha önce öğrenir. Bir ebeveyn işe gitmekten sürekli şikâyet ediyorsa, çocuğunun okula giderken sürekli şikayetçi olması bizi şaşırtmaz. Sigara içen bir ebeveynin, çocuğuna “sen sakın sigara içme” demesi ne kadar inandırıcı, etkileyici ya da yol gösterici olabilir?
Çocuklar, ebeveynin yansımasıdır!
Belli bir mizaçla doğan bebeklerin kimliği, büyüme sürecinde bulundukları çevreden etkilenerek oluşur. Bu çevrenin ilk ve en önemli halkası ailedir. Bu nedenle mutlu çocuk yetiştirmek isteyen ebeveyn (ve/veya çocuğun bakımını üstlenen herkes) önce kendini başarmalı, mutlu hissetmeli ki çocuğa olumlu örnek olabilsin.
Nasıl mutlu çocuk yetiştiririz?
Mutlu çocuk yetiştirmek için bir ebeveyn olarak davranışlarımızı gözden geçirmekte yarar var. Kendine yetmeyi bilen, öz farkındalığı olan bir çocuk yetiştirmek sanıldığı kadar zor değil. Bunun için yapılması gerekenleri şöyle sıralayabiliriz:
- Olumlu örnek olun.
- Çocuğunuzu olduğu gibi kabullenin. Kendi beklentilerinizi ona dayatmamaya özen gösterin.
- Sorumluluk almasına izin verin.
- Sürekli destek vermek yerine ona fırsat tanıyın. Neler yapabildiğini kendi görsün. Örneğin kendi giyinebilir, ellerini yıkayabilir, yemeğini yiyebilir, ödevlerini yapabilir. Bu örnekler yaş ve gelişim düzeyine göre değişkenlik gösterebilir.
- Sürekli hediyeler almayın.
- Çocuğunuzu gerekli-gereksiz ödüllendirmeyin.
- Çocuğunuzla zaman geçirmeyi bir görev olarak benimsemek yerine, onunla birlikte geçireceğiniz süreyi, sevgi ve mutluluk dolu, verimli zamanlar olarak düşünün. Bu düşünce şekli davranışınızı da olumlu etkiler.
- Yaşının çok üstünde ya da altında beklentilerde bulunmayın. Gelişim düzeyine göre davranın.
- Başka çocuklarla kıyaslamayın.
- Onu sevdiğinizi söyleyin ve bunu davranışlarınızla gösterin.
- Ona sarılın, güvende olduğunu hissettirin.
- Hata yaptığında destek olun. Doğrusunu yapmasını öğretin.
- Ona ne kadar önemli ve özel olduğunu hissettirin.
Kendine güvenen, kendini değerli hisseden ve öz farkındalığı olan çocuk, hayat ne getirirse getirsin, mutlaka bir çıkış yolu bulur. Özgüvenli çocuklar, hata yapmanın da doğal bir süreç olduğunu bildikleri için bunlardan ders alırlar. Böylece geriye değil her zaman ileriye bakarlar.
