merhaba yeşim hanım. eşimle okul yıllarında tanıştık ve genç yaşta ailelerin onaylamamasına rağmen çok severek evlendik.benim ailem yeteri kadar tanımadığımı düşündü ve çok uzak şehirler olduğu için uygun bulmadı.şu an 4 yıl olmak üzere 6 aylık çocuğumuz var.eşimle sorunlarımızı aşamıyoruz, çocuğa bağlamak istemiyorm ama tarih olarak çocuktan sonra başladı herşey.annelik duygularımın evlilikten önce geldiği düşüncesinde hep.aslında herşeyin yeri başkadır bilirsiniz.çalışmak zorundayım ve oğluma babaannesi bakıyor.ben dadı bulma taraftarıyım ama eşim onaylamadı bir türlü tartışmalarımız hep bu sebeple başlıyor ve konu giderek dağılıyor.çocuğu hergn evin dışına taşımak gerçekten çok yorucu ve yıpratıcı,asıl sorun ailesi tamamen hayatımızın içinde ve ben rahatsızlık duyuyorum.bebek için çok endişeliyim bu yüzden hiçbirşeyde verimli olamıyorum .bazen son noktaya kadr geliyoruz çok uzaklaştık birbirimizden.boşanma kelimesini kullanamam bile tek istediğim şey onunla mutlu olmak.ne yapmalıyım